یشت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز اصلاح پیوند به صفحه ابهام‌زدایی با استفاده از AWB |
تاریخ سرایش + (The Avestan Hymn to Mithra (Gershevitch |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
در [[اوستا]] '''یشت'''، نام بخشی از کتابِ [[اوستا]]، کتاب دینی [[زرتشتی|زرتشتیان]] است. ''یشتن'' در زبانِ پهلوی، بمعنای ستودن و عبادت کردن است. در اوستا، ۲۱ یشت و به نام‌های گونه‌گون وجود دارد و در آنها عناصرِ مهم از دیدگاهِ [[مزدیسنا]] ستوده می‌شوند. |
در [[اوستا]] '''یشت'''، نام بخشی از کتابِ [[اوستا]]، کتاب دینی [[زرتشتی|زرتشتیان]] است. ''یشتن'' در زبانِ پهلوی، بمعنای ستودن و عبادت کردن است. در اوستا، ۲۱ یشت و به نام‌های گونه‌گون وجود دارد و در آنها عناصرِ مهم از دیدگاهِ [[مزدیسنا]] ستوده می‌شوند. |
||
هر یک از [[یشت‌ها|یشت‌های]] بزرگ در نسخه‌های خطی به بخش‌هایی تقسیم می‌گردد که اصطلاحاً '''کرده''' نامیده می‌شوند. لازم به تذکر است که تقسیم‌بندی هر یشت به ''بندها'' که در چاپ‌های کنونی [[اوستا]] معمول است، در نسخه‌های خطی دیده نمی‌شود و یک روش ابداعی است که توسط دانشمندان اوستاشناس عصر حاضر و به منظور سهولت استفاده و ارجاع به وجود آمده‌است.<ref>تاریخ ادبیات ایران، ص ۴۵</ref> |
هر یک از [[یشت‌ها|یشت‌های]] بزرگ در نسخه‌های خطی به بخش‌هایی تقسیم می‌گردد که اصطلاحاً '''کرده''' نامیده می‌شوند. لازم به تذکر است که تقسیم‌بندی هر یشت به ''بندها'' که در چاپ‌های کنونی [[اوستا]] معمول است، در نسخه‌های خطی دیده نمی‌شود و یک روش ابداعی است که توسط دانشمندان اوستاشناس عصر حاضر و به منظور سهولت استفاده و ارجاع به وجود آمده‌است.<ref>تاریخ ادبیات ایران، ص ۴۵</ref> گرشویچ تاریخ سرایش آن ها را حدود سال های 430 تا 420 پ.م می داند.<ref>{{پک|Gershevitch|1959|ک=The Avestan Hymn to Mithra|ص=22}}</ref> |
||
== نام یشت‌ها == |
== نام یشت‌ها == |
||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۲۰
| از سلسله مباحث |
| مَزدَیَسنا |
|---|
 |
 درگاه مزدیسنا |
یَشت از نظر لغوی هم ریشه با کلمهٔ یسن است و معنی تحت‌اللفظی آن نیز پرستش و نیایش است. یشت‌ها سرودهایی هستند که عموماً به ستایش خدایان قدیم ایرانی مانند مهر، ناهید و تیشتر و غیره اختصاص دارند. همهٔ یشت‌ها از نظر قدمت یکسان نیستند.[۱]
در اوستا یشت، نام بخشی از کتابِ اوستا، کتاب دینی زرتشتیان است. یشتن در زبانِ پهلوی، بمعنای ستودن و عبادت کردن است. در اوستا، ۲۱ یشت و به نام‌های گونه‌گون وجود دارد و در آنها عناصرِ مهم از دیدگاهِ مزدیسنا ستوده می‌شوند.
هر یک از یشت‌های بزرگ در نسخه‌های خطی به بخش‌هایی تقسیم می‌گردد که اصطلاحاً کرده نامیده می‌شوند. لازم به تذکر است که تقسیم‌بندی هر یشت به بندها که در چاپ‌های کنونی اوستا معمول است، در نسخه‌های خطی دیده نمی‌شود و یک روش ابداعی است که توسط دانشمندان اوستاشناس عصر حاضر و به منظور سهولت استفاده و ارجاع به وجود آمده‌است.[۲] گرشویچ تاریخ سرایش آن ها را حدود سال های 430 تا 420 پ.م می داند.[۳]
نام یشت‌ها
- یشت اول، هرمزد یشت
- یشت دوم، اَمِشَ سپنتَه (هفتن یشت)
- یشت سوم، اردیبهشت یشت
- یشت چهارم، خرداد یشت
- یشت پنجم، آبان‌یشت
- یشت ششم، خورشید یشت
- یشت هفتم، ماه یشت
- یشت هشتم، تیر یشت
- یشت نهم، گوش یشت یا درواسپ یشت
- یشت دهم، مهریشت
- یشت یازدهم، سروش یشت
- یشت دوازهم، رشن یشت
- یشت سیزدهم، فروردین‌یشت
- یشت چهاردهم، بهرام یشت
- یشت پانزدهم، رام یشت
- یشت شانزدهم، دین یشت
- یشت هفدهم، ارد یشت
- یشت هیجدهم، اشتاد یشت
- یشت نوزدهم، زامیادیشت
- یشت بیستم، هوم یشت
- یشت بیست و یکم، ونند یشت[۴]
پانویس
- ↑ تفضلی، احمد، ص ۴۴
- ↑ تاریخ ادبیات ایران، ص ۴۵
- ↑ Gershevitch، The Avestan Hymn to Mithra، 22.
- ↑ اوستا، ص ۱۴
جستارهای وابسته
منابع
 |
در ویکی‌نبشته نوشته‌های مربوط به این مقاله وجود دارد. |
- رضی، هاشم. اوستا. تهران:سازمان انتشارات فروهر، ۱۳۶۳
- یشت‌ها، جلد اول، ترجمه و تفسیر ابراهیم پورداوود
- تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ ISBN 964-5983-14-2
| کلیات |  | |
|---|---|---|
| خدایگان | ||
| آفریدگان مینوی | ||
| آفریدگان دنیوی | ||
| پادشاهان | ||
| پهلوانان | ||
| جای‌ها | ||
| نسک‌ها | اوستا • بندهشن • گزیده‌های زادسپرم • جاماسپی • روایت‌های پهلوی • دینکرد • هفت هات • وندیداد • یشت‌ها • ویرازگان • شایست نشایست • مینوی خرد | |
| اشاره‌های وندیداد |
|  | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| اشاره‌های یَشت‌ها |
| ||||||