ظفرخان حسن
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ظفرخان احسن | |
---|---|
نام اصلی | محمدرضا احسن الله |
زاده | ۱۰۱۳ هجری قمری هندوستان |
محل زندگی | کشمیر - کابل |
درگذشته | ۱۰۷۳ هجری قمری هندوستان |
نام(های) دیگر | ظفرخان |
لقب | احسن |
تخلص | احسن |
زمینه کاری | شعر و ادبیات فارسی |
ملیت | هندی |
در زمان حکومت | گورکانیان |
سبک نوشتاری | سبک هندی |
دیوان اشعار | دیوان اشعار ظفرخان احسن |
پدر و مادر | حواجه ابوالحسن تربتی |
محمدرضا احسن الله (۱۰۱۳–۱۰۷۳) مخاطب به ظفرخان و متخلص به احسن، شاعر فارسیزبان سبک هندی میباشد. او فرزند رکن السلطنه ابوالحسن تربتی میباشد.[۱] وی در سال ۱۰۳۳ به نیابت از پدر حکومت کابل را به دست گرفت و شاعران زیادی از جمله صائب تبریزی مدتی را در دربار وی مشغول بودند. به نوشته ظفرخان احسن، او در ۱۸ سالگی اولین شعر خود را سرودهاست. او دوبار به حکومت کشمیر و یکبار به حکومت سند رسید و سرانجام در سال ۱۰۷۳ بدرود حیات گفت.[۲]
نمونه اشعار[ویرایش]
به کعبه رفتم و عشقم به زرق شهرت داد | شدم به بتکده، زاهد به کفر نسبت داد | |
به گوشهگیری من، خضر راه شد عنقا | نشان گنج سعادت به کنج عزلت داد | |
رمیده بود ز من غم ز ننگ بی دردی | میانه من و غم عشق باز الفت داد | |
مباش غرّه به عمر ابد خضر زنهار | چه شد که مرگ ترا یک دو روزه مهلت داد |
از چرخ به جز خون دلم روزی نیست | وز اهل زمان امید دلسوزی نیست | |
نقشم ننشست از ازل با اختر | ناسازی بخت با من امروزی نیست |
منابع[ویرایش]
ردهٔ پنهان: