ابوالحسن علی‌الاعلی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سید ابوالحسن اصفهانی معروف به ابوالحسن علی‌الاعلی شاعر و صوفی سده هشتم هجری است.
او از نویسندگان و عارفان بزرگ بود و کتاب‌های بشارت نامه، توحید نامه، قیامت نامه و محشر نامه را نوشته است. [۱]
زندگی نامه[ویرایش]
ابوالحسن علی‌الاعلی (زاده ٧۵۴ ه.ق) دستگرد، اصفهان بود. علی‌الاعلی در نوزده سالگى در سال ٧٧٣ به خدمت فضل‌الله حروفى رسید و دیرى نگذشت كه با دختر وى ازدواج كرد و بعد از كشته شدن فضل‌الله حروفى، جاشنین او شد.
ابوالحسن علی‌الاعلی پس از قتل حروفى به آناتولی گریخت و در آنجا به خانقاه بکتاشیان وارد شد و عقاید حروفی را به مذهب بکتاشیان وارد کرد.[۲]
ابوالحسن علی‌الاعلی در سال ٨٢٢ به قتل رسید.[۳]
نمونه شعر[ویرایش]
| ای بهشت جاودانم روی تو | با محبت عرش نامه روی تو | |
| تا بخوانم روضه‌ی باکوی تو | میرسد از نامه‌ی نو بوی تو |
منابع[ویرایش]
- ↑ «ابوالحسن علی‌الاعلی».
- ↑ شبکه اینترنتی آفتاب، سیدشاه فضل‌الله حروفی نعیمی استرآبادی، نوشته‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۸۵؛ بازدید در ۱۰ خرداد ۱۳۹۵.
- ↑ نصیری، محمدرضا (۱۳٧٧). اثر آفرینان- جلد ششم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
- ↑ «اثر ابوالحسن علی‌الاعلی».