عبدالواسع جبلی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بدیع‌الزمان عبدالواسع بن عبدالجامع غرجستانی جَبَلی از ادیبان و شاعران سده ۶ق است.
جبلی از خاندانی علوی بود که در غرجستان چشم به جهان گشود. او به مدح شاهان هم‌زمان خود از غوریان، سلجوقیان و محمودیان پرداخت تا در سال ۵۵۵ق درگشت. او در شعر عربی نیز دست داشت. نمونه‌ای از شعر جبلی:
| گفتار لطیف و خوی نیکوست ترا | خوبی و لطافت صفت و خوست ترا | |
| عیب تو جز این نیست که در عشق یکیست | بیگانه و خویش و دشمن و دوست ترا |
نقد[ویرایش]
قصیدۀ مشهور «منسوخ شد مروت»[۱] که به وی منسوب است در دیوان سنایی هم هست. مطلع آن این است:
محسن شریفی صحی در مقاله‌ای با بررسی اشعارش نشان می‌دهد که جبلی به‌طور گسترده اقدام به تمام انواع سرقت ادبی، مخصوصاً انتحال و اغاره از دیوان سنایی غزنوی کرده‌است.[۱]
منابع[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به عبدالواسع جبلی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- ↑ شریفی صحی، محسن و مه‌دخت پورخالقی چترودی. «سرقت ادبی عبدالواسع جبلی از دیوان سنایی». مجلهٔ علمی-پژوهشی جستارهای ادبی، ش. ۱۷۵ (زمستان ۱۳۹۰): ۸۵–۱۰۶. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۳، ساعت ۹:۱۱:۵۲.
- صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران جلد۱(خلاصه جلد اوّل و دوّم). چاپ پنجم. تهران: ققنوس، پاییز ۱۳۶۸.
