نیایشگاه آدریان
بنای آدریان (محل نگهداری آتش مقدس در تهران)
نیایشگاه آدریان | |
---|---|
![]() | |
نام | نیایشگاه آدریان |
کشور |
![]() |
استان | تهران |
شهرستان | تهران |
اطلاعات اثر | |
نامهای دیگر | آتشکده آدریان |
نوع بنا | آتشکده |
کاربری کنونی | مذهبی |
دورهٔ ساخت اثر | قاجاریه |
بانی اثر | ارباب کیخسرو شاهرخ |
مالک اثر | انجمن زرتشتیان تهران |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۷۴۴۲ |
تاریخ ثبت ملی | ۱۲/۱۱/۱۳۸۱ |
اطلاعات بازدید | |
امکان بازدید | با هماهنگی قبلی دارد |
شماره تلفن | ۰۲۱–۶۶۷۰۶۸۶۵ |
نیایشگاه آدُریان در شهر تهران، خیابان جمهوری، خیابان میرزا کوچک خان، پلاک ۴، (ضلع شمالی دبیرستان فیروز بهرام) واقع شدهاست. بنای معبد آدریان مربوط به دوره قاجار است و این اثر در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۴۴۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]
محتویات
تاریخچه بنا[ویرایش]
سنگ بنای معبد آدریان در سال ۱۲۹۳ خورشیدی با حضور ارباب کیخسرو شاهرخ، ریاست محترم انجمن وقت زرتشتیان تهران پایهگذاری شد و ساخت آن در سال ۱۲۹۶ خورشیدی به پایان رسید. این بنا با کمک مالی پارسیان هندوستان (بهرام جی بیکاجی) و زرتشتیان ایرانی ساکن ایران و هند ساخته شد و آتش آن را با مراسمی خاص پس از ۲۵ روز از آتشکده یزد به تهران و آدریان آوردند.
مشخصات بنا[ویرایش]
مساحت کل زمین حدود ۱۳۰۰ مترمربع و بنای مرکزی ۲۰۶ متر مربع میباشد. روبروی بنا مانند آتشگاه یزد حوضی بیضی شکل به قطرهای ۸ و ۴ متر دیده میشود. ساختمانی با نمای سنگ سفید و کنگره ای در بالای دیوار و شش ستون که در جلوی در ورودی آن زیر طاقی قرار گرفتهاند و سر ستونهایی سنگی که هر کدام چهار سر گاو دارند و گویی تمام وزن این ساختمان را به دوش میکشند.
در قسمت مرکزی بنای نیایشگاه اتاقی چهار گوش بنا شده که دیوارهای آن تا ارتفاع ۸۰سانتیمتری بالا آمدهاند و پس از دیوارها، شیشههای یکدست و ضخیم تا سقف ادامه دارد. در اتاق، یک ظرف مسی قرار دارد که که به آن آفرینگان (مجمر) میگویند، داخل آفرینگان (مجمر) کندهای نیم سوخته و خاکستر بسیاری، از آتش به جای مانده و شعلهای باریک در میان ظرف، آتش را زنده نگه داشتهاست.
وجه تسمیه[ویرایش]
الف) آدُران: آدریان (آذران) همان آتشگاه یا آتشکده است. به روزگار ایران باستان این کلمه تشکیل یافته از دو بخش <آدر> و <ان> است. بخش نخست به معنای آذر یعنی آتش است. در برهان قاطع آمده: آدر بر وزن مادر همان آذر= آتش است. در لغتنامه دهخدا نیز این معنا دیده میشد و اما پاره دیگر <ان> است که در نامهای جغرافیایی علامت نسبت فراوان است، از قبیل گرگان و … بنابراین ترکیب آذر+ان جایی را تداعی میکند که آدر= آذر= آتش در آن بسیار است و این یادگاری است به روزگار ایران باستان و رواج دین زردشت
ب) ظرفی که آتش را در آن نگهداری میکردند: آدوران، آتشدان و آتشگاه نام گذاری کردهاند.
نگارخانه[ویرایش]
عکس یادگاری تعدادی از دانش آموزان دبیرستان فیروزبهرام در حیاط آدریان تهران، اردیبهشت 1324 خورشیدی
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ سایت سفرنویس. «نیایشگاه و معبد آدریان (آتشکده تهران)».
پیوند به بیرون[ویرایش]
![]() |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیایشگاه آدریان موجود است. |
![]() |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یکی از آثار باستانی ایران است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |