بوالمثل بخارایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالمَثَل بخاری یا بوالمثل بخارایی شاعر ایرانی روزگار سامانیان است. منوچهری از او در شمار استادان پیشگام شعر فارسی چنین یاد کرده‌است:

بوالعلا و بوالعباس و بوسلیک و بوالمثل وآن‌که آمد از نوایح و آنکه آمد از هری

مرگ او پیش از درگذشت ابوطاهر خسروانی بوده‌است. آگاهی‌ای از او در دست نیست، تنها در لباب‌الالباب محمد عوفی و مجمع‌الفصحا و چند جای دیگر از شعر او شاهد آورده‌ شده‌است و نیز در چهار مقاله نظامی عروضی از او نام برده‌ شده‌است.

شعر زیر از اوست:

برافکند پیری ضیا بر سرتبه چشم بتان ظلمت است آن ضیا
نبینی که باز سپیدی کنوناگر کبک بگریزد از تو سزا
نبینی سمن برگ نسرین شدهز کافور پوشیده برگ گیا

منابع[ویرایش]

‌‌