محمد رحمانیان
محمد رحمانیان | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۲۹ آذر ۱۳۴۱ (۵۹ سال) تهران |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات | فارغالتحصیل کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
پیشه | نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر |
سالهای فعالیت | ۱۳۶۱ تاکنون |
همسر(ها) | مهتاب نصیرپور |
محمد رحمانیان (۱۳۴۱- تهران) نمایشنامهنویس، کارگردان تئاتر و مدرس تئاتر ایرانی است. رحمانیان طی سی سال فعالیت در عرصه تئاتر، نمایشهای مختلفی را به روی صحنه بردهاست. از جمله آثار او میتوان به نمایشهای مصاحبه، پل، فنز و مانیفست چو اشاره کرد.
زندگینامه[ویرایش]
محمد رحمانیان در سال ۱۳۴۱ در تهران زاده شد. همسرش مهتاب نصیرپور، بازیگر زن ایرانی است. وی دارای مدرک کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۰ و همچنین مدرک کارشناسی ارشد از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در سال ۱۳۷۷ است.[۱] وی در سال ۱۳۸۹ پس از اینکه اجرای چند تئاتر وی به مشکل برخورد به کانادا مهاجرت کرد و در آنجا چند نمایش به روی صحنه برد و نهایتاً در سال ۱۳۹۲ به ایران بازگشت.[۲]
احضار و بازداشت[ویرایش]
محمد رحمانیان در ۱۶ دی ۱۳۹۷ با احضار به دادسرای ۲۱ ارشاد بازداشت و همان روز با تودیع قرار کفالت آزاد شد.[۳] این احضار و بازداشت پیرامون حواشی نمایش «پیکان جوانان» و تکخوانی هانا کامکار در بخشهایی از این تئاتر بودهاست. این نمایش آذر تا دی ۹۶ روی صحنه تئاتر شهرزاد رفته بود.[۴][۵]
اتهامات[ویرایش]
احضار اخیر او (۱۶ دی ۱۳۹۷) به دلیل شکایت مطرح شده در پرونده مفتوح «کنسرت-نمایش ترانههای قدیمی: پیکان جوانان» و به اتهام و دلیل تکخوانی زن (هانا کامکار) در این نمایش بودهاست. همچنین وی در احضار اخیر (۱۶ دی ۱۳۹۷) خود با اتهام جدید «تبلیغ علیه نظام» مواجه شده و در گفتگو با روزنامه قانون عنوان کردهاست «اصلاً نمیدانم چطور از تکخوانی زنان یا از اشارات انتهایی نمایش به ماجراهای سال ۸۸ بدون هیچ سوگیری و جهتگیری توانستهاند به موضوع تبلیغ علیه نظام برسند».[۵]
آثار[ویرایش]
نمایشنامهنویسی[ویرایش]
غالب نمایشنامههای محمد رحمانیان نخستین بار توسط خود او، اجرا شدهاست. مجلس شمر کشی (تئاتر) جشنواره آیینی و سنتی تئاتر شهر پلاتو اجرا
- عشق روزهای کرونا، کافه رودکی تالار وحدت (شهریور و مهر ۱۳۹۹)[۶]
- لیلا و چند مسافر (کنسرت-تئاتر)، سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر (تیر ۱۳۹۷)
- ترانههای قدیمی: پیکان جوانان، پردیس تئاتر شهرزاد (آذر ۱۳۹۶)
- ونکووریها (Vancouverites)، ونکوور، کانادا (خرداد ۱۳۹۶)
- نام تمام مادران، تماشاخانه پایتخت (اسفند ۱۳۹۵)
- سلفی، تماشاخانه آفتاب (دی ۱۳۹۵)
- آدامس خوانی (موسیقی-نمایش) تالار سمندریان تماشاخانه ایرانشهر (مرداد ۱۳۹۵)
- هامون بازها، تالار وحدت (مرداد ۱۳۹۴)
- سینماهای من، سالن پردیس سینمایی چارسو (خرداد ۱۳۹۴)[۷]
- ترانههای محلی (موسیقی-نمایش)، سالن اصلی تئاتر شهر (مرداد ۱۳۹۳)
- دعوت به مراسم اسیدپاشی و سه تک گویی دیگر (نمایشنامه خوانی)، باغ موزه قصر (اسفند ۱۳۹۲)
- در روزهای آخر اسفند (کنسرت-تئاتر) تالار وحدت (اسفند ۱۳۹۲)
- ترانههای قدیمی (موسیقی-نمایش)، تالار شمس (سازمان فرهنگی هنری AIT) (شهریور ۱۳۹۲)
- شب سال نو، (نمایشنامه خوانی)، فرهنگسرای اندیشه (شهریور ۱۳۹۲)
- روز حسین (ع)، تماشاخانه ایرانشهر (آذر ۱۳۸۸ -اجرا نشد)[۸][۹]
- مانیفست چو، سالن چهارسو تئاتر شهر (آذر ۱۳۸۷)[۱۰][۱۱]
- عشقه، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تئاتر شهر (مرداد ۱۳۸۶)
- رستاخیز عشق به کارگردانی حسین مسافرآستانه، پاریس (۱۳۸۵)
- فنز (هواداران)، تالار چهارسو تئاترشهر (تیر ۱۳۸۴)[۱۲] و همچنین اجرا در تالار وحدت در جشنواره تئاتر فجر و اجرا در سوئد، دبی و کانادا (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
- اسبها سال ۵۹ هجری شمسی، تالار اصلی تئاتر شهر (۱۳۸۳)
- پل، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۸۲)
- شهادتخوانی قدمشاد مطرب در طهران، بیستمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر (۱۳۸۰)
- لباسی برای میهمانی، بر اساس نمایشنامه دعوت نوشته غلامحسین ساعدی تالار مولوی (۱۳۷۹)
- خروس، نوزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر (۱۳۷۹)
- مجلسنامه، هفدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۷۷)
- مصاحبه تهران، شانزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر (۱۳۷۶)
- تنبورزن شادیساز، به کارگردانی هادی مرزبان تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۷۲)
- نهر فیروزآباد، (پایاننامه تحصیلی کارشناسی نمایش)، (۱۳۷۰)
- شب یهودا، به کارگردانی پرویز پورحسینی خانه نمایش اداره تئاتر (۱۳۶۷)
- گزارش محرمانه اکتاویو والدز، به کارگردانی فرهاد مجدآبادی تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۶)
- عروسکها و دلقکها، به کارگردانی جمشید اسماعیلخانی تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۶۳)
- سرود سرخ برادری، تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۱)
کارگردانی تئاتر[ویرایش]
- آینههای روبرو، نوشته بهرام بیضائی، تالار وحدت (۱۳۹۶)
- مجلس ضربت زدن، تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۹۵)
- آرش ساد، ونکوور، تالار دوم کی میک سنتر، ۱۳۹۲
- آواز قوی آنتون چخوف، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۸۳)
- پروانهها، (موسیقی- روایت) نوشته محمد چرمشیر باغ موزه دفاع مقدس (تهران) (خرداد ۱۳۸۹)[۱۳]
- مرغ دریایی من یا چخوف - ساد، نوشته آنتون چخوف با همکاری یک گروه دانشجویی، اجرا شده در جشنواره سینایا، رومانی و مکزیک (۱۳۸۲)
- اسم، نوشتهٔ یون فوسه، بیست و دومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر، بخش جنبی، (۱۳۸۲)
- اطلسیهای لگدمال شده، نوشته تنسی ویلیامز، تالار تجربه دانشگاه تهران (۱۳۷۰)
- سلام و خداحافظ، نوشته آثول فوگارد، تالار مولوی (۱۳۷۰)
- دایی وانیا، نوشته آنتون چخوف، تالار مولوی (۱۳۶۸)
تلویزیونی[ویرایش]
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی در گوش سالمم زمزمه کن، شبکه ۱ (۱۳۸۵)[۱۴]
- نگارش و کارگردانی مجموعه بلندگوهای افسانهای، شبکه ۲ (۱۳۸۷)
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی نیمکت، شبکه ۱ (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
- کارگردانی نمایش تلویزیونی خانههای اجارهای، نوشته برنارد شاو شبکه۲ (۱۳۷۵)
- نگارش و کارگردانی مجموعه «قصههای شبانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۹
- کارگردانی نمایشنامه «نکراسوف «نوشته» ژان پل سارتر»؛ شبکه۴؛ ۱۳۸۲
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «آلبوم خانوادگی»؛ شبکه۱؛ ۱۳۶۹
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «یک داستان»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۳
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «پشت پرده تخت طاووس»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۴
- نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «هوای تازه»؛ شبکه۳؛ ۱۳۷۵
- نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۶
- نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «گپ «با همکاری» حمید امجد»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
- کارگردانی نمایش تلویزیونی «کشتی اسپرانزا»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
- نگارش و کارگردانی سری دوم جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛۱۳۷۸
- کارگردانی نمایش تلویزیونی «همه پسران من «نوشته» آرتور میلر»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
- کارگردانی نمایش تلویزیونی «ناهار «براساس داستان» ناهار «نوشته» سامرست موام»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۸
- نگارش مجموعه تلویزیونی «زیدبن علی»؛ سیما فیلم؛ ۱۳۸۱
- نگارش و کارگردانی مجموعه جنگ ادبی «حیاط خلوت»؛ شبکه ۲؛ ۱۳۸۱
- کارگردانی نمایش تلویزیونی «بازرس «نوشته» نیکلا گوگول»؛ شبکه ۴؛ ۱۳۸۱
سینمایی[ویرایش]
- نگارش فیلمنامه کتاب قانون به کارگردانی مازیار میری، ۱۳۸۷
- نگارش فیلمنامه شیرین به کارگردانی عباس کیارستمی، ۱۳۸۷
- نویسندگی و کارگردانی فیلم سینما نیمکت، ۱۳۹۳
- نویسندگی و کارگردانی فیلم کنسل در کانادا، ۱۳۹۴
یادداشت[ویرایش]
- مصاحبه، کارگردان: رضا دادویی، بازیگران: الهه حسینی، علی امیری، محمدرضا میرحسینی، الهام فقانی زمستان ۱۳۸۸ و بهار ۱۳۸۹ در سالن خانه کوچک نمایش به روی صحنه رفت و اجرای متفاوت آن با استقبال تماشاگران مواجه شد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ «بیوگرافی». وبگاه ایران تئاتر. دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «در کانادا همهچیز را از صفر شروع کردم». مهر. ۱۴ اسفند ۱۳۹۲.
- ↑ «رحمانیان با قرار کفالت آزاد شد». ایرنا. ۱۶ دی ۱۳۹۷. دریافتشده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- ↑ «پشت پرده بازداشت و آزادی محمد رحمانیان کارگردان تئاتر». تابناک. ۱۶ دی ۱۳۹۷. دریافتشده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «مهرمجوزهای ارشاد پای تئاتر جنجالی». روزنامه قانون. ۱۷ دی ۱۳۹۷. دریافتشده در ۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- ↑ "نمایش عشق روزهای کرونا". ایران نمایش. Retrieved 2020-09-22.
- ↑ ««سینماهای من» تلفیق تئاتر و فیلم است/». خبرگزاری مهر. ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴. دریافتشده در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۵.
- ↑ «یادداشت محمد رحمانیان». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «تمرین نمایش روز حسین (ع)». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو (۲)». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «اجرای نمایش فنز». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «اجرای نمایش پروانه ها». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
- ↑ «گزارش تصویری پشت صحنه». دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱.
منابع[ویرایش]
- «بیوگرافی». وبگاه ایران تئاتر. دریافتشده در ۵ دی ۱۳۹۱. پیوند خارجی در
|اثر=
وجود دارد (کمک) - در سوره سینما