سپیده کاشانی
| سپیده کاشانی | |
|---|---|
| زادهٔ | مرداد ۱۳۱۵ کاشان |
| درگذشت | ۲۴ بهمن ۱۳۷۱ سرطان روده |
| دیگر نام‌ها | «سرور اعظم باکوچی» |
| پیشه | شاعر |
| فرزندان | دختر بزرگش «سودابه» |
سرور اعظم باکوچی معروف به سپیده کاشانی (مرداد ۱۳۱۵ در کاشان - ۲۴ بهمن ۱۳۷۱ لندن) شاعر، ترانه‌سرا و مقام‌دار فرهنگی اهل ایران بود.[۱]
زندگی نامه[ویرایش]
سرور اعظم باکوچی مشهور به سپیده کاشانی در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در شهر کاشان متولد شد .سپیده کاشانی از سال ۱۳۴۷ همکاری خود را با مطبوعات کشور آغاز كرد. پس از آن، بیشتر مجله‌هایی که صفحات ادبی پرباری داشتند، اشعار او را به چاپ رساندند.
او از ۱۶ سالگی با اقامت در تهران به عرصه شعر و ادبیات ایران وارد شد و در سال ۱۳۵۲ نخستین مجموعه اشعارش را با نام « پروانه های شب » منتشر کرد.[۲]
بنا به نقل قول آشنایان؛ در پاسخ به مشتاقانی که تكرار چاپ «پروانه های شب» را از او می‌خواستند، پاسخ می‌داد: «من شعر دیروز خود را قبول ندارم. از چاپ این كتاب که یک سال گذشته است!»
بسیاری از شاعران بزرگ همچون مشفق کاشانی ، یاور همدانی و... از آشنایان و همکاران او بودند.[۳]
او در سال ۱۳۵۸ خورشیدی ، به سازمان رادیو دعوت شد و نخستین شعرش در رادیو ( خاک آزادگان) خوانده شد.شعر خاک آزادگان او را در فارسی درس یازدهم پایه ی دهم نظام جدید آموزشی، نیز آورده اند.[۴]
فرزندان او سعید، سودابه، علی (سیامک) هستند.
نمونه شعر[ویرایش]
خاک آزادگان
به خون گر کشی خاک من، دشمن من
بجوشد گل اندر گل از گلشن من.
تنم گر بسوزی، به تیرم بدوزی
جدا سازی ای خصم، سر از تن من.
کجا می‌توانی، ز قلبم ربایی
تو عشق میان من و میهن من.
مسلمانم و آرمانم شهادت
تجلّیِ هستی ست، جان كندن من.
مپندار این شعله افسرده گردد
که بعد از من افروزد از مدفن من.
نه تسلیم و سازش، نه تكریم و خواهش
بتازد به نیرنگ تو، توسن من.
کنون رود خلق است دریای جوشان
همه خوشه خشم شد خرمن من.
من آزاده از خاک آزادگانم
گل صبر می‌پرورد دامن من.
جز از جام توحید هرگز ننوشم
زنی گر به تیغ ستم گردن من.
بلند اخترم، رهبرم، از در آمد
بهار است و هنگام گل چیدن من
اواخر عمر[ویرایش]
سپیده کاشانی به دو شیوه کلاسیک و نو شعر می سرود و سروده های او پس از وفاتش در دو کتاب « سخن آشنا » و « هزار دامن گل سرخ » به چاپ رسید. او در سن ۵۶ سالگی دارفانی را وداع گفت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.[۲]
محل خاکسپاری این شاعر پارسا، مقبره ۹۵۳، جنب قطعه ۲۶ بهشت زهرا(س) است.
آثار[ویرایش]
- پروانه‌های شب
- هزار دامن گل سرخ
- سخن آشنا
- آنان که بقا را در بلا دیدند
- گزیده آثار
منابع[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سپیده کاشانی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- ↑ برقعی، محمدباقر (چاپ ۱۳۷۳). سخنوران نامی معاصر ایران. سوم. نشر خرم. ص. ص۱۷۳۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ web.archive.org https://web.archive.org/web/20110123034914/http://jomhourieslami.com/1383/13831127/13831127_jomhori_islami_06_goonagoon.HTML. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۳۰. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «یادی از یاور همدانی در چهلمین روز رفتنش». ایسنا. ۲۰۲۰-۰۴-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۷.
- ↑ کتاب فارسی دهم ، درس یازدهم ، چاپ ۱۳۹۶ ، آموزش و پرورش.
