یتا اهو

یَتا اَهو (اوستایی: 𐬫𐬀𐬚𐬁 𐬀𐬵𐬏 𐬬𐬀𐬌𐬭𐬌𐬌𐬋 = یَثا اَهو وَئیریو، پارسی میانه :اَهونَوَر) نام یکی از سرودهای نمازگونهٔ گاتایی است که در یسنا، هات ۲۷، بند ۱۳ اوستا آمده است. نام اهونور از نخستین بند آن «یثا اهو وئیریو» گرفته شده‌است. این سرود از برجسته‌ترین آموزش‌های زرتشت است گرچه پژوهشگران دربرداشت درست و تیزنگرانه درآن همداستان نیستند.

ترجمهٔ یَتا اَهو:

همانگونه که سردار دنیوی، (فرمانروا، شاه) به ارادهٔ خود (فرمانروایی می‌کند) به همان گونه نیز یک رد یا رهبر روحانی در پرتو راستی و پاکی نیرومند است. بخشش اندیشهٔ نیک بهرهٔ کسی است که کار را به نام و به خواست مزدا انجام دهد. نیروی خدایی و کشور اهورایی از آن کسی است که درویشان را دستگیری کند (درویشان را دانش بیاموزد).

سه دعا یا نماز یتا اهو، اَشِم وُهو و یِنگهِه هاتام از نمازهای معروف اوستا به‌شمار می‌آیند که در اوستای کنونی در یسنا، هات ۲۷، به ترتیب بند ۱۳، ۱۴ و ۱۵ قرار دارند. «بغان یشت» نیز که در بردارندهٔ سه یسنای ۱۹، ۲۰ و ۲۱ اوستاست، کهن‌ترین تفسیری است که به زبان اوستایی از سه دعای مهم زرتشتی برجای مانده است. همچنین راجع به آن در فصل نخست سروش یشت هادخت آمده‌است.

منابع

• Brunner، C.J. «AHUNWAR». ایرانیکا. دریافت‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۲۳.
• سیدی، فاطمه (پاییز و زمستان ۱۳۹۰). «اهونور، نخستین آفریده». پژوهشنامهٔ فرهنگ و ادب. سال هفتم (۱۲): ۱۹۱-۲۰۲.
• رضی، هاشم (۱۳۶۳). اوستا. تهران: سازمان انتشارات فروهر.