روایت‌های پهلوی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
روایت‌های پهلوی نام چند اثر نوشته مؤلفان گوناگون به زبان پارسی میانه است که در دوران پس از اسلام نگاشته شده‌اند.
این کتاب‌ها در اواخر سده نهم و اوایل سده دهم میلادی نوشته شده و تألیف آن‌ها بر پایه ترجمه‌های پهلوی از اوستا و دیگر کتاب‌های موجود به زبان پارسی میانه در آن زمان صورت گرفته‌است.
روایت‌های پهلوی شناخته‌شده و موجود عبارتند از:
- ۱- روایت همراه دادستان دینیگ
- ۲- روایت‌های آذرفرنبغ و فرنبغ سروش
- ۳- روایت بر پایه وندیداد پهلوی
- ۴- روایت امید اشوهشتان
منابع
[ویرایش]N. Safa-Isfehani, Rivāyat-i Hēmīt-i Ašawahistān. A Study in Zoroastrian Law, Harvard Iranian ,Series 2, n.p., 1980. p. iv.
نوشتههای پارسی میانه | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| دینی | |||||||||||||||
| غیر دینی |
| ||||||||||||||
| کلیات |  | |
|---|---|---|
| خدایگان | ||
| آفریدگان مینوی | ||
| آفریدگان دنیوی | ||
| پادشاهان | ||
| پهلوانان | ||
| جای‌ها | ||
| نسک‌ها | اوستا • بندهشن • گزیده‌های زادسپرم • جاماسپی • روایت‌های پهلوی • دینکرد • هفت هات • وندیداد • یشت‌ها • ویرازگان • شایست نشایست • مینوی خرد | |