ماه یشت
ماه یشت هفتمین بخش یشت در اوستا است که در آن به گونه‌ای تلویحی به ستایش ماه و نورافکنی و روشنگری او پرداخته می‌شود. ماه یشت دارای هفت بند است.
نمونه‌هایی از ماه یشت
[ویرایش]بند دوم
[ویرایش]- ماه در چه هنگام در افزایش است؟
- ماه در چه هنگام رو به کاهش است؟
- - در پانزده روز ماه می‌افزاید. در پانزده روز ماه می‌کاهد. درازای ِزمان ِافزایش آن، برابر درازای ِزمان ِکاهش آن است.
- - «از کیست که ماه می‌افزاید و دیگر باره می‌کاهد؟»
بند چهارم
[ویرایش]- هنگامی که فروغ ماه بتابد، همیشه در بهاران گیاه سبز از زمین می‌روید.
- اَندَرماه، پُرماه، ویشَپْتـَثَ.
- «اَندرماه ِ» اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَد ِاَشَه را می‌ستاییم.
- «پُرماه» اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَد ِاَشَه را می‌ستاییم.
- «ویشپتث»ی اَشَوَن، آن اَشَوَن و رَد ِاَشَه را می‌ستاییم.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- پایگاه راسخون هفت آسمان:فصلنامه تخصصی ادیان و مذاهب.شماره ۴۰[پیوند مرده] (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
- پایگاه پژوهشی آریابوم. ماه یشت (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
