ادیب صابر
شرف‌الادباء شهاب‌الدین ادیب صابر بن‌اسماعیل ترمذی (نیمه یکم سده ۶ق/۵۴۶ق) شناخته شده به ادیب صابر شاعر ایرانی از ترمذ بود. او در زمان سلجوقیان می‌زیسته‌است.
شهاب‌الدین در ترمذ ادب آموخت و شاعری آغاز کرد. سپس در جوانی به خراسان رفت و به فراگیری دانش پرداخت. پس از آن او در شهرهایی مانند مرو، بلخ و خوارزم روزگار گذراند. او در اشعارش خود را صابر و گاه ادیب خوانده‌است. ادیب مدتی به فراگیری ریاضی و فلسفه و مطالعه نظم شاعران عرب، زندگانی و معارف آنها، تاریخ ایرانیان و اعراب و شعر شاعران فارسی‌زبان پرداخت.[۱]
مرگ
[ویرایش]طبق روایتی، صابر به دستور خوارزمشاه اتسز، در آب جیحون غرق شده است، اما علی محمدی، مریم حسینی و انتصار پرستگاری در مقاله‌ای نشان داده‌اند این روایت صحیح نیست و صابر به مرگ طبیعی درگذشته است. [۲]
اثرها
[ویرایش]- دیوان شعر ادیب صابر
پانویس
[ویرایش]- ↑ انوشه، حسن (به سرپرستی) (۱۳۸۰)، دانشنامه ادب فارسی: ادب فارسی در آسیای میانه، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص. ۹۱، شابک ۹۶۴-۴۲۲-۴۱۷-۵
- ↑ محمدی، علی؛ حسینی، مریم؛ پرستگاری، انتصار (۱۳۹۸). «تحلیل و بررسی «قتل ادیب صابر» با تکیه بر گزارش‌های تاریخی و مستندات سروده‌های او». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. ۵۱ (۱۶): ۹۷–۱۲۲.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد شاعر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |