پرش به محتوا

ادیب صابر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شرف‌الادباء شهاب‌الدین ادیب صابر بن‌اسماعیل ترمذی (نیمه یکم سده ۶ق/۵۴۶ق) شناخته شده به ادیب صابر شاعر ایرانی از ترمذ بود. او در زمان سلجوقیان می‌زیسته‌است.

شهاب‌الدین در ترمذ ادب آموخت و شاعری آغاز کرد. سپس در جوانی به خراسان رفت و به فراگیری دانش پرداخت. پس از آن او در شهرهایی مانند مرو، بلخ و خوارزم روزگار گذراند. او در اشعارش خود را صابر و گاه ادیب خوانده‌است. ادیب مدتی به فراگیری ریاضی و فلسفه و مطالعه نظم شاعران عرب، زندگانی و معارف آنها، تاریخ ایرانیان و اعراب و شعر شاعران فارسی‌زبان پرداخت.[۱]

مرگ

[ویرایش]

طبق روایتی، صابر به دستور خوارزمشاه اتسز، در آب جیحون غرق شده است، اما علی محمدی، مریم حسینی و انتصار پرستگاری در مقاله‌ای نشان داده‌اند این روایت صحیح نیست و صابر به مرگ طبیعی درگذشته است. [۲]

اثرها

[ویرایش]
  • دیوان شعر ادیب صابر

پانویس

[ویرایش]
  1. انوشه، حسن (به سرپرستی) (۱۳۸۰دانشنامه ادب فارسی: ادب فارسی در آسیای میانه، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص. ۹۱، شابک ۹۶۴-۴۲۲-۴۱۷-۵
  2. محمدی، علی؛ حسینی، مریم؛ پرستگاری، انتصار (۱۳۹۸). «تحلیل و بررسی «قتل ادیب صابر» با تکیه بر گزارش‌های تاریخی و مستندات سروده‌های او». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. ۵۱ (۱۶): ۹۷–۱۲۲.

پیوند به بیرون

[ویرایش]