پرش به محتوا

خورش بامیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خورش بامیه
خورش بامیه
نام‌های جایگزینبامیه، Bamya, Bame
گونهخورش
بخشغذای اصلی
منطقهایران، تانزانیا، کنیا، ارمنستان، افغانستان، ترکیه، قبرس، مصر، عراق، رومانی، سوریه، لبنان، اسراییل، فلسطین، سودان، سودان جنوبی، اردن، شبه‌جزیره عربستان، یونان، کردستان
دمای سروگرم
مواد اصلیگوشت گوسفند، بامیه، برگ بو، نمک، فلفل
انواعگوجه‌فرنگی، ادویه‌جات
انرژی مواد خوراکی
(به‌ازای سرو)
310 کیلوکالری (1298 kJ)

خورش بامیه یکی از انواع خورش‌ها در آشپزی عربی و آشپزی ایرانی خصوصاً آشپزی کردی است. این غذا در استان‌های کرمانشاه، ایلام،[۱] کردستان، خوزستان، لرستان ،بوشهر و فارس تهیه می‌شود. خورش بامیه یکی از پرطرفدارترین غذاها در آشپزی عربی است و در کشورهای عراق، سوریه، لبنان و یمن نیز پخته می‌شود.

مواد لازم برای تهیه خورش بامیه برای ۴ نفر

[ویرایش]
  • ۷۵۰ گرم ماهیچه با قلم، خرد کرده
  • ۱ عدد پیاز ساطوری
  • نیم کیلو بامیه
  • ۴–۵ پر سیر کوبیده
  • ۲–۳ قاشق رب گوجه‌فرنگی
  • ۲–۳ قاشق آب‌غوره
  • ۱ قاشق چایخوری فلفل قرمز ساییده
  • ۱ قاشق چایخوری زردچوبه
  • به میزان لازم نمک و روغن

طرز پخت خورش بامیه

[ویرایش]

ساقه بامیه را می‌زنند و با کمی روغن ۱۰ دقیقه تفت می‌دهند. سپس با قاشق سوراخ‌دار از روغن جدا می‌کنند. پیاز را با روغن باقی مانده تفت می‌دهند تا کمی رنگ بگیرد. گوشت و زردچوبه و سیر را اضافه می‌کنند و ۵–۶ دقیقه تفت می‌دهند و بعد رب گوجه‌فرنگی و فلفل قرمز را اضافه می‌کنند. سپس ۳ پیمانه آب می‌ریزند تا بجوشد و در دیگ را می‌گذارند و شعله را کم می‌کنند تا گوشت ۳ ساعت بپزد. پس از اینکه گوشت ۲ ساعت پخت بامیه را روی گوشت می‌ریزند و نمک و آب‌غوره اضافه می‌کنند و زیر و رو می‌کنند. این خورش باید کم‌آب باشد. در فارس و خوزستان چاشنی خورش را به‌جای رب گوجه‌فرنگی شیرهٔ تمرهندی یا رب انار می‌دهند.

واژه‌شناسی

[ویرایش]

کلمه «بامیه» در زبان فارسی به معنای یک نوع سبزیجات است که از خانوادهٔ کدوییان (Cucurbitaceae) بوده و با نام علمی Okra شناخته می‌شود. این نام به‌طور معمول برای گونه‌هایی از جنس Abelmoschus و Hibiscus نیز به کار می‌رود.

اما از نظر ریشه‌شناسی، کلمه «بامیه» به زبان عربی منتسب می‌شود. در زبان عربی، کلمه «بامیة» به معنای میوه‌ای است که به صورت پنجه‌دار و تا حدی برجسته است. این کلمه در آذری و ترکی نیز با نام «بامیه» استفاده می‌شود.[۲]

منابع

[ویرایش]

دریابندری، نجف با همکاری فهیمه راستکار، کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز، تهران: نشر کارنامه، تابستان ۱۳۸۴، جلد اول، ص ۹۲۶.