ترشی

تُرشی یکی از چاشنی‌ها به ویژه در آشپزی خاورمیانه و بالکان است. ترشی گذاشتن یکی از فرایندهای نگهداری طولانی مدت تره‌بار است که خوراکی مورد نظر را درون محلول آب نمک یا سرکه با پ هاش پایین و دارای حالت اسیدی قرار می‌دهند. با بهره‌گیری از این فرایند، می‌توان مواد خوردنی فاسد شدنی را تا چند ماه سالم نگه داشت. اگر ماده خوراکی خود دارای آب کافی باشد، تنها افزودن نمک برای ساختن ترشی بس است. در برخی کشورها مانند کره، به انواع سبزیجات نمک می‌افزایند و این نمک، آب اضافی موجود در سبزیجات را خارج می‌کند. سپس سبزیجاتی را که آب اضافی‌شان گرفته شده می‌گذارند تا به شیوهٔ طبیعی ورآورده شود و محلول سرکه مانندی درست شود. بر خلاف فرایند کنسرو کردن، در ترشی گذاشتن نیازی به استریل نمودن کامل ماده خوراکی نمی‌باشد.

در نمک‌سودکردن نمک یا محلول نمکی با فشار اسمزی آب موجود در میکروب‌ها را بیرون رانده و میکروب‌ها را می‌کُشد یا در ترشی‌ها پ هاش ترشی که اسیدی است سبب می‌شود که هیچ باکتری یا قارچی نتواند در چنین محیطی نمو کند.

فرایند ترشی گذاشتن برای نگهداری از مواد خوراکی و بهره‌گیری از آن‌ها در بیرون از فصل برداشتشان بوجود آمد. از مواد خوراکی ترشی شده در مسافرت‌های طولانی، به ویژه مسافرت‌های دریایی استفاده می‌شد. پیش از اختراع موتور بخار، گوشت گاو و خوک نمک سود شده، خوراک ملوانان به‌شمار می‌آمد. البته امروزه افراد، نه تنها به دلیل نگهداری از مواد خوراکی، بلکه به دلیل لذت بردن از مزه انواع ترشی، اقدام به ترشی گذاشتن می‌کنند.

اگر چه امروزه واژه ترشی تنها به انواع سبزیجات و صیفی جات ترشی شده گفته می‌شود، در گذشته از انواع خوراک‌ها ترشی تهیه می‌کردند (مخصوصاً مردم آسیایی).

برای حفاظت دراز مدت از انواع میوه، میوه را درون محلول غلیظ آب و شکر قرار می‌دهند و انواع ادویه جات از جمله دارچین هم به آن اضافه می‌کنند.

ادویه ترشی

نعنا خشک – گلپر – تخم گشنیز – تخم سیاه دانه -زیره سیاه و سبز – کاری – زردچوبه.