بامیه یکی از شیرینی‌های ایرانی است. همچنین در بسیاری از کشورها به عنوان تولومبا (ترکی استانبولی: tulumba) نیز شناخته می‌شود چون این دسر در غذاهای سرزمین شام از امپراتوری عثمانی سرچشمه گرفته است و هنوز هم در مناطق امپراتوری سابق باقی مانده است. این شیرینی یک خمیر سرخ شده در شربت است و اغلب با زولبیا جفت می‌گردد. مسلمانان ایرانی غالباً از بامیه و زولبیا در ماه رمضان هنگام افطار برای باز نمودن روزه خود استفاده می‌کنند.
زولبیا و بامیه
از مواد اولیه این نوع شیرینی می‌توان به ماست و نشاسته و خمیرمایه اشاره کرد که بعد از ترش شدن و به اصطلاح ور آمدن آن را به آرد اضافه می‌کنند. سپس از تخم مرغ برای پف کردن بامیه استفاده می‌شود که البته این روش به تازگی به کار می‌رود و در گذشته کاربردی نداشته‌است؛ این تنها تفاوت میان بامیه قدیم با حال است. هنگامی که بامیه آماده شد آن را در شکر قوام‌یافته می‌اندازند تا شیره را به خود جذب کند.
