شله زرد

شله زرد
یک کاسه شله زرد
وعده	دسر
خاستگاه	ایران
ترکیبات اصلی	برنج، زعفران، گلاب، هل سبز و گاهی اوقات قهوه
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به شله زرد در ویکی‌انبار

شله زرد یک دسر سنتی ایرانی است که در بعضی اعیاد و عزاداری‌ها طبخ و توزیع می‌شود. شله‌زرد به خاطر وجود زعفران، زردرنگ است و روی آن را دارچین و خلال بادام و خلال پسته می‌ریزند. شله‌زرد عموماً به یک طریق پخته می‌شود و به‌خصوص از آن در ماه رمضان برای صرف افطار استفاده می‌شود.

از مواد تشکیل‌دهندهٔ این دسر می‌توان به برنج، شکر، زعفران، گلاب، هل، مغز پسته یا بادام، دارچین و روغن یا کره اشاره کرد.

از آنجا که این دسر بیشتر در ایام مذهبی طبخ و توزیع می‌شود، روی آن را با پاشیدن دارچین منقوش به عبارات و اسامی مذهبی می‌کنند.

شله زرد اصالتی ایرانی دارد.

مهم‌ترین خواص شله زرد

شله زردحاوی انواع ویتامین‌های A , C، D ، گروه ویتامین‌های B مانند B1, B۲، B۶، پروتئین، کربوهیدرات، فیبر، آنتی‌اکسیدان، کلسیم، آهن، اسید فولیک، سلنیوم، منیزیم، پتاسیم و فسفر است. این دسر معده و قلب را تقویت و دردهای روماتیسمی را برطرف می‌کند؛ شله زرد خاصیت آنتی‌بیوتیکی دارد و عفونت بدن را از بین می‌برد. این دسر نشاط آور و برای افراد افسرده بسیار مفید است؛ شله زرد از لخته شدن خون و بروز سکته‌های قلبی و مغزی جلوگیری می‌کند. شله زرد برای مبتلایان به سوء هاضمه، نفخ معده، حالت تهوع، اسهال و افرادی که معده اسیدی دارند مفید است و نقش مؤثری در تقویت قوای جنسی و حافظه دارد و برای سلامتی پوست و مو هم مفید هست.

نگارخانه

• 

  شله‌زرد برای افطار

• 

  لقب عباس بن علی (ابوالفضل) که با دارچین آسیاب‌شده بر روی غذای سنتیِ ایرانی موسوم به شله‌زرد نوشته شده‌است. این نوع اسم‌نویسی را عموماً بر روی غذاهای نذری انجام می‌دهند.