نان ساجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نگاره‌ای از پخت نان ساجی کردی بر روی ساج (در روستای کلور)

نان ساجی (به کردی: ‌نانی ساجی؛ به ترکی: ساج چؤره‌یی؛ به لری: نون تاوه‌ای) نوعی نان پهن گرد است که پخت آن در مناطقی از غرب و شمال غرب ایران و نیز در جمهوری آذربایجان متداول است. نان ساجی بر روی یک صفحه چدنی گرد و محدب به نام ساج پخته می‌شود.[۱]

نان ساجی انواع مختلفی دارد و به گونه و اندازه‌های مختلف از جمله نان تیری، نان تپ‌تپی، ته‌کِلِه‌ایی و فه‌تیره پخته می‌شود.

از آنجاییکه نان ساجی با حرارت غیرمستقیم آتش پخته می‌شود و آتش آن نیز معمولاً از هیزم و مواد غیر شیمیایی می‌باشد از سالم‌ترین و طبیعی ترین نان‌ها به شمار می‌رود. این نان در میان مردم لک، کرد و لر در استان‌های کرمانشاه،[۱] لرستان،[۲] ایلام،[۳] کردستان، آذربایجان غربی، خوزستان و استان فارس و مردم ایل قشقایی پخته می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «نان ساجی، یک گام تا جهانی شدن». خبرگزاری فارس. ۱۷ شهریور ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
  2. «در پخت نان باید تنوع ایجاد شود». خبرگزاری فارس. ۱۷ شهریور ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
  3. «نان ساجی». وبگاه صدا و سیما، مرکز ایلام. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.[پیوند مرده]