شیربرنج

شیربرنج یا شیربا، یک نوع چاشت می باشد که از شیر و برنج تهیه می شود و بیشتر همراه با شکر و شیره خورده میشود و به آن «آش شیر» نیز می گویند.[۱][۲]
تاریخچه[ویرایش]
«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفتهاست.[۳]
در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیینهای آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع میکنند و با آن شیربرنج درست کرده، میخورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام میریزند.[۴]
ارزش غذایی[ویرایش]
شیربرنج بهجهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامینهای گروه ب) و همچنین طعمدهندههای مقوی و آرامبخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است.[۵]
دیگر[ویرایش]
شیر برنج را می توان به صورت سرد و به صورت داغ نیز میل کرد. در هر دو صورت طعم خوشمزه خود را دارد. این غذا را می توانید برای صبحانه و حتی وعده های نهار و شام نیز طبخ نمایید.
خواص شیر[ویرایش]
حاوی خواص بسیار بی نظیری برای قلب و همچنین تحکیم استخوان ها می باشد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ «همی بود یک چند با مهتران». پارست. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ «سنتها وباورها مردم مازندران در زمینه آب». پایگاه اطلاعرسانی آب منطقهای مازندران. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
- ↑ «طرز تهیه شیربرنج و فرنی». آکاایران. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
منابع[ویرایش]
- دهخدا، علیاکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
- محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.
پیوند به بیرون[ویرایش]
![]() |
کتاب آشپزی ویکیکتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد: |