شیربرنج
شیربرنج یا شیربا، یک نوع چاشت می باشد که از شیر و برنج میپزند و بیشتر با شکر و شیره میخورند همچنین به آن «آش شیر» نیز می گویند.[۱][۲]
تاریخچه[ویرایش]
«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفتهاست.[۳]
در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیینهای آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع میکنند و با آن شیربرنج درست کرده، میخورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام میریزند.[۴]
ارزش غذایی[ویرایش]
شیربرنج بهجهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامینهای گروه ب) و همچنین طعمدهندههای مقوی و آرامبخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است.[۵]
پانویس[ویرایش]
- ↑ لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ «همی بود یک چند با مهتران». پارست. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ «سنتها وباورها مردم مازندران در زمینه آب». پایگاه اطلاعرسانی آب منطقهای مازندران. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
- ↑ «طرز تهیه شیربرنج و فرنی». آکاایران. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
منابع[ویرایش]
- دهخدا، علیاکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
- محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.
پیوند به بیرون[ویرایش]
![]() |
کتاب آشپزی ویکیکتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد: |
![]() | این بخش نیازمند گسترش است. شما میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |