شیربرنج

شیربرنج یا شیربا، چاشت و غذایی است که از شیر و برنج می‌پزند و بیشتر با شکر و شیره می‌خورند. بدان «آش شیر» نیز گویند.

تاریخچه

«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفته‌است.

در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیین‌های آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع می‌کنند و با آن شیربرنج درست کرده، می‌خورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام می‌ریزند.

ارزش غذایی

شیربرنج به‌جهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامین‌های گروه ب) و همچنین طعم‌دهنده‌های مقوی و آرام‌بخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است.

چگونگی تهیه

مواد لازم

مواد لازم:

• برنج: یک پیمانه پر (۲۵۰ گرم)
• گلاب: یک پیمانه
• هل ساییده: یک قاشق مربا خوری
• شیر: ۲ کیلو یا ۸ لیوان
• شکر یا شیره انگور: برای روی آن
• خامه: ۱۵۰ گرم (نکته: می‌توان بدون خامه هم درست کرد.)
• زعفران ساییده شده آبگرفته (در صورت تمایل)

طرز پخت

پس از شستن برنج آنرا با آب خیس می‌کنیم. پس از چند ساعت آب آنرا خالی کرده و با سه لیوان آب گذاشته تا کمی پخته و نرم شود. شیر را به آرامی در چند مرحله افزوده با حرارت ملایم می‌گذاریم تا شیر برنج آهسته جوشیده و پخته و مقداری غلیظ شود. گلاب، هل ساییده و خامه را در آن ریخته یک بار بهم زده و حرارت را خاموش می‌کنیم. کمی آنرا با گوشت‌کوب برقی هم زده و در ظرف مورد نظر کشیده مقداری دارچین روی آن ریخته و با شیره، مربا یا شکر آن را میل نمایید. (در صورت تمایل می‌توان زعفران ساییده را در آخر افزوده چند جوش که زد هل، گلاب و خامه را می‌افزاییم.)

منابع

• دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
• محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.
• لبنیات و بستنی میهن
• آشپز ایرانی
• آکاایران

پیوند به بیرون

• طرز تهیهٔ شیربرنج