شیربرنج

شیربرنج یا شیربا، چاشت و غذایی است که از شیر و برنج می‌پزند و بیشتر با شکر و شیره می‌خورند. بدان «آش شیر» نیز گویند.

تاریخچه

«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفته‌است.

در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیین‌های آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع می‌کنند و با آن شیربرنج درست کرده، می‌خورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام می‌ریزند.

ارزش غذایی

شیربرنج به‌جهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامین‌های گروه ب) و همچنین طعم‌دهنده‌های مقوی و آرام‌بخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است. و کمی زنجبیل تازه که بعد پخت از غذا بیرون کشیده می شود.

منابع

• دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
• محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.
• لبنیات و بستنی میهن
• آشپز ایرانی
• آکاایران

پیوند به بیرون

• طرز تهیهٔ شیربرنج