سیاه‌دانه
| سیاه‌دانه | |
|---|---|
| |
| سیاه‌دانه دمشقی (راست) و سیاه‌دانه (چپ) | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| دسته: | گیاهان گلدار |
| رده: | دولپه‌ای‌ها |
| راسته: | گل‌های ساعت |
| تیره: | آلالگان |
| سرده: | سیاه‌دانه‌ها |
| گونه: | N. sativa |
| نام علمی | |
| Nigella sativa | |
سیاه‌دانه، یا «شونیز» (انگلیسی: Nigella Sativa) گیاهی یک‌ساله و گلدار و بومی جنوب غربی آسیا است.
در ایران این گیاه به‌ویژه در اراک و اصفهان به فراوانی می‌روید.[۱]
سیاه‌دانه از قدیم‌الایام تا امروزه به شکل‌های گوناگون ازجمله «عصاره، روغن، دانه و...» به عنوان نوعی داروی گیاهی برای کمک به درمان برخی بیماری‌ها در طب سنتی کاربرد داشته و دارد.[۲]
سیاه‌دانه از راستهٔ گل‌های ساعت (Ranunculales) و تیرهٔ آلالگان (Ranunculaceae) است. دانه‌اش دارای اثر قاعده‌آور، ضد کرم، ضد باکتری، مسهل و زیادکننده ترشحات شیر است.[۱]
سیاه‌دانه مزه‌ای تلخ و ادویه‌ای دارد با کمی ته‌مزهٔ توت فرنگی. از سیاه‌دانه در شیرینی‌جات و شربت‌ها و لیکورها استفاده می‌شود. بر گونه‌ای از نان پاکستانی معروف به نان پیشاوری همیشه سیاه‌دانه می‌پاشند.
نام‌های دیگر[ویرایش]
سیاه‌دانه، سیاه تخمه، سرنیچ سیاه، سنوخ سیاه، کمون اسود، شونیز، شونوز و کمون هندی[۳]
همچنین سیاله،سیاوله و سیاسونی(جافی) گفته می شود که به زبان کُردی است.
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۰۷.
- ↑ «خواص سیاه‌دانه».
- ↑ عصر ایران، جنسینگ ایرانی را بشناسید
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nigella sativa». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۰۷.
