نصرت رحمانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط 151.243.174.40 (بحث) در تاریخ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

نصرت رحمانی
زاده۱۰ اسفند ۱۳۰۸
محله پامنار تهران
درگذشته۲۷ خرداد ۱۳۷۹ (۷۰ سال)
رشت-پیرسرا
آرامگاهرشت-سلیمان داراب - ضلع غربی مزار میرزا کوچک خان
پیشهشاعر و داستان‌نویس
زمینه کاریادبیات فارسی
ملیتایرانی
شریک(های) زندگیپوران شیرازی
فرزند(ان)آرش رحمانی

نصرت رحمانی (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت)[۱] یکی از شاعران معاصر نوگرای ایران بود.

زندگی‌نامه

دوره آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی را در تهران به پایان رساند و سپس وارد مدرسه پست و تلگراف و تلفن شد. او به کار در رادیو و روزنامه‌نگاری پرداخت؛ همچنین مسوول صفحات شعر مجله زن روز شد.[۲]

در دههٔ چهل و پنجاه شمسی، نصرت رحمانی طرفداران زیادی در میان مردم به ویژه جوانان داشت. او اواخر عمر در شهر رشت زندگی می‌کرد.در همین شهر از دنیا رفت و در گورستان سلیمان‌داراب در حوالی مقبره میرزا کوچک جنگلی به خاک سپرده شد.

مجموعه اشعار

  • کوچ ۱۳۳۳
  • کویر ۱۳۳۴
  • ترمه ۱۳۳۴
  • میعاد در لجن ۱۳۳۶
  • حریق باد ۱۳۴۹
  • درو
  • شمشیر معشوقه قلم
  • پیاله دور دگر زد
  • در جنگ باد

خودزندگینامه نوشته

قبر رحمانی در سلیمان داراب
  • مردی که در غبار گم شد

از کتاب میعاد درلجن

رقصید
پر زد، رمید
از لب انگشت او پرید
[ سکه ]
گفتم: خط

پروانهٔ مسین
پرواز کرد
چرخید، چرخید
پر پر زنان چکید؛ کف جوی پر لجن.

تابید، سوخت فضا را نگاه‌ها
برهم رسید
در هم خزید
در سینه عشق‌های سوخته فریاد می‌کشید:
ـ ای یاس، ای امید!

آسیمه‌سر بسوی " سکه " تاختیم
از مرز هست و نیست
تا جوی پر لجن
با هم رفتیم
آنگه نگاه را به تن سکه بافتیم.

پروانهٔ مسین
آیینه وار! بر پا نشسته بود در پهنهٔ لجن !
وهر دو روی آن
خط بود
خطی بسوی پوچ، خطی به مرز هیچ

اندوه لرد بست
در قلبواره اش
و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:
ـ پس … نقش شیر ؟
رویید اشک
خاموش گشت، خاموش

گفتم :
ـ کنام شیر لجن زار نیست، نیست!
خط است و خال
گذرگاه کرم ها
اینجا نه کشتگاه عشق و غرور است
میعادگاه زشتی و پستی ست.

از هم گریختیم
بر خط سرنوشت
خونابه ریختیم.

کتابها

  • میعاد در لجن
  • کولی وحشی، نشر نگاه.
  • نصرت رحمانی، (گفتگو با مهدی اورند در مجموعه تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران)، نشر ثالث.

منابع