سیمین دانشور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
== خانه == |
== خانه == |
||
خانه سیمین دانشور و همسرش جلال آل احمد در بنبست ارض، |
خانه سیمین دانشور و همسرش جلال آل احمد در بنبست ارض، کوچه رهبری در محله دزاشیب شمیران قرار دارد؛ خانهای که جلال آن را در زمانی که سیمین دانشور برای تحصیل در [[امریکا]] بود به دست خود ساخت. این خانه سالها محل گرد آمدن نویسندگان بسیاری بود و تا زمان مرگ جلال، محل زندگی جلال و سیمین بود. بعد از مرگ جلال هم سیمین دانشور به تنهایی در آن زندگی میکرد. این خانه بزرگ و زیبا با حیاط پر از درختان سرسبز و حوض آبیاش، با دیوارهای پر از عکس و نقاشی از جلال و سیمین بعد از مرگ سیمین دانشور، محل زندگی ویکتوریا دانشور (خواهر سیمین دانشور) و همسرش پرویز فرجام بوده است. |
||
در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ این خانه از سوی [[شهرداری تهران]] خریداری شد و قرار شد این خانه به «خانه ادبیات» تبدیل شود.<ref>[http://www.entekhab.ir/fa/news/159057 شهرداری تهران خانه سیمین و جلال را خرید] خبرگزاری انتخاب</ref> |
در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ این خانه از سوی [[شهرداری تهران]] خریداری شد و قرار شد این خانه به «خانه ادبیات» تبدیل شود.<ref>[http://www.entekhab.ir/fa/news/159057 شهرداری تهران خانه سیمین و جلال را خرید] خبرگزاری انتخاب</ref> |
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۷:۳۶
سیمین دانشور | |
---|---|
زاده | ۸ اردیبهشت ۱۳۰۰ شیراز |
درگذشته | ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ تهران کهولت سن و بیماری آنفلوآنزا |
پیشه | نویسنده و مترجم |
ملیت | ایرانی |
همسر(ها) | جلال آلاحمد (۱۳۴۸-۱۳۲۹) |
پدر و مادر | قمرالسلطنه حکمت محمدعلی دانشور |
سیمین دانشور (زاده ۸ اردیبهشت ۱۳۰۰ در شیراز[۱] - ۱۸ اسفند سال ۱۳۹۰ خورشیدی در تهران) نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آلاحمد بود و در اکثر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی همسرش حضور و همکاری داشت.[۲] وی نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت.[۳][۴] مهمترین اثر او رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است.[۵] سووشون از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران به شمار میرود.[۶] دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود.[۷]
زندگینامه
دانشور در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز زاده شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی مهرآیین انجام داد و در امتحان نهایی دیپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت.
دانشور، پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۰ خورشیدی، آغاز به مقالهنویسی برای رادیو تهران و روزنامه ایران کرد. او از نام مستعار شیرازی بینام استفاده میکرد.
در ۱۳۲۷ مجموعه داستان کوتاه آتش خاموش را منتشر کرد[۸] که نخستین مجموعه داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شدهاست. تشویق کننده دانشور در داستاننویسی فاطمه سیاح، استاد راهنمای وی، و صادق هدایت بودند. او در همین سال، در حالی که در اتوبوس از تهران راهی شیراز بود با جلال آلاحمد نویسنده و روشنفکر ایرانی آشنا شد[۹] و دو سال بعد با او ازدواج کرد.[۱۰]
آشنایی سیمین دانشور و جلال آل احمد
آشنایی سیمین دانشور و جلال آل احمد از زبان خواهر سیمین دانشور (ویکتوریا دانشور):
ما عید رفته بودیم اصفهان و در اتوبوسی که میخواستیم به تهران برگردیم، آقایی صندلی کنارش را به خانمْ سیمین تعارف کرد. آن دو کنار هم نشستند. بعد آمدیم خانه. صبح دیدم خانمْ سیمین دارند آماده شوند بروند بیرون. من هم میخواستم بروم خرید. وقتی در را باز کردم، دیدم آقای آل احمد مقابل در ایستاده است. نگو اینها روز قبل قرار مدارشان را گذاشتهاند. روز نهم آشناییشان هم قرار عقد گذاشتند. بعد همه را دعوت کردیم و در مراسمشان فامیل و همهی نویسندگان بودند. صادق هدایت هم بود. بعد آنها خانهای اجاره کردند و رفتند سر زندگیشان.[۱۱]
در ۱۳۲۸ با مدرک دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد. عنوان رسالهٔ وی «علمالجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود (با راهنمایی سیاح و بدیعالزمان فروزانفر).
دانشور در ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زیباییشناسی تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد والاس استنگر داستاننویسی و نزد فیل پریک نمایشنامهنویسی آموخت.[۱۲] در این مدت دو داستان کوتاه که دانشور به زبان انگلیسی نوشته بود در ایالات متحده چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت؛ تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستانشناسی و تاریخ هنر شد. اندکی پیش از مرگ آلاحمد در ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروشترین رمانهای معاصر است. در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او رمان سووشون است که به ۱۷ زبان ترجمه شده و درباره رخدادهای زمان رضاشاه است. این بانوی پیشکسوت داستاننویس پس از یک دوره بیماری، در سال ۸۶ کار نوشتن را دوباره از سر گرفت و داستانی با نام برو به شاه بگو نگاشت درباره حضرت علی و مظلومیتهای ایشان است.[۱۳] از سیمین دانشور همواره به عنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کمنظیر در ادبیات داستانی ایران نام میبرند. سیمین دانشور در هجدهم اسفندماه سال ۱۳۹۰ در خانهاش در تهران درگذشت.[۱۴]
کتابها
مجموعه داستان
- آتش خاموش، اردیبهشت ۱۳۲۷
- شهری چون بهشت، دی ۱۳۴۰
- به کی سلام کنم؟، خرداد ۱۳۵۹
- از پرندههای مهاجر بپرس، ۱۳۷۶
رمانها
- سَووشون معروفترین اثر دانشور در تیر ۱۳۴۸ از سوی انتشارات خوارزمی و مدت کوتاهی پیش از مرگ جلال آلاحمد منتشر شد. دربارهٔ این رمان نقدهای بسیاری منتشر شدهاست. این رمان به وقایع پس از پادشاهی رضاشاه میپردازد.
- جزیرهٔ سرگردانی، ۱۳۷۲، انتشارات خوارزمی
- ساربانْ سرگردان، ۱۳۸۰، انتشارات خوارزمی
- کوه سرگردان، انتشارات خوارزمی
ترجمهها
- سرباز شکلاتی، نوشتهٔ برنارد شاو، ۱۳۲۸
- دشمنان، نوشتهٔ آنتون چخوف، ۱۳۲۸
- بنال وطن، نوشتهٔ آلن پیتون، ۱۳۵۱
- داغ ننگ، نوشتهٔ ناتانیل هاثورن
- باغ آلبالو نوشتهٔ آنتوان چخوف، ۱۳۸۱
- ماه عسل آفتابی (مجموعه داستان)، نوشتهٔ ریونوسوکه آکوتاگاوا و...
آثار غیرداستانی
- غروب جلال، انتشارات رواق، ۱۳۶۰
- شاهکارهای فرش ایران
- راهنمای صنایع ایران
- ذن بودیسم
- مبانی استتیک
وضعیت آخرین رمان او
مجله ادبی ـ هنری نافه در شماره آبان ۱۳۸۹ خود در گزارشی که علیرضا غلامی با عنوان «در جستجوی کوه سرگردان» نوشته بود برای نخستین بار خبر داد که رمان کوه سرگردان سیمین دانشور مفقود شدهاست.[۱۵]
در این گزارش گفته شد که سیمین دانشور نگارش این رمان را قبل از تیر ۱۳۸۶ یعنی قبل از بیماری تمام کردهاست. اما بعد از بهبود نسبی دانشور در پاییز همان سال، ناشر پی میبرد که رمان کوه سرگردان ناپدید شدهاست. انتشارات خوارزمی دو سال تلاش کرده بود خبر مفقود شدن این رمان در رسانهها درز نکند.
مجله ادبی ـ هنری نافه در گزارش خود گفتهاست این رمان میتوانست قبل از مرگ علیرضا حیدری، مدیر انتشارات خوارزمی منتشر شود. اما موضوع رمان و حساسیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به آن و همچنین محافظهکاری مدیران انتشارات خوارزمی از علل تأخیر در انتشار آن بودهاست.
بیماری
۳۰ تیر ۱۳۸۶ خورشیدی دانشور به علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس بستری شد، نیز شایع شد که وی درگذشتهاست اما این خبر تکذیب شد،[۱۶] او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد.[۱۷]
مرگ
سیمین دانشور پس از یک دوره بیماری آنفلوآنزا،[۱۸] عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر با ۸ مارس ۲۰۱۲ در ۹۰ سالگی در خانهاش در شهر تهران درگذشت.[۱۹] خبرگزاری مهر آدرس محل دفن او را قطعه ۸۸ (هنرمندان)، ردیف ۱۵۰، شماره ۳۱ ذکر کردهاست.[۲۰]
خانه
خانه سیمین دانشور و همسرش جلال آل احمد در بنبست ارض، کوچه رهبری در محله دزاشیب شمیران قرار دارد؛ خانهای که جلال آن را در زمانی که سیمین دانشور برای تحصیل در امریکا بود به دست خود ساخت. این خانه سالها محل گرد آمدن نویسندگان بسیاری بود و تا زمان مرگ جلال، محل زندگی جلال و سیمین بود. بعد از مرگ جلال هم سیمین دانشور به تنهایی در آن زندگی میکرد. این خانه بزرگ و زیبا با حیاط پر از درختان سرسبز و حوض آبیاش، با دیوارهای پر از عکس و نقاشی از جلال و سیمین بعد از مرگ سیمین دانشور، محل زندگی ویکتوریا دانشور (خواهر سیمین دانشور) و همسرش پرویز فرجام بوده است.
در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ این خانه از سوی شهرداری تهران خریداری شد و قرار شد این خانه به «خانه ادبیات» تبدیل شود.[۲۱]
جنجال بر سر خانهٔ سیمین دانشور
فروش خانهٔ سیمین دانشور و جلال آل احمد و تبدیل آن به خانهٔ ادبیات، موضوعی است مورد مناقشه میان شهرداری و ورثه سیمین و جلال. روزنامهٔ اعتماد ۱۰ اردیبهشتماه ۱۳۹۳ در واپسین رویهٔ خود گزارشی در این باره چاپ کرده است. در این گزارش، از قول معاون شهرداری نوشته شده که، خانهٔ سیمین و جلال خریده شده است اما در سوی دیگر، علی خلاقی، همسر خواهرزاده و دخترخواندهٔ سیمین دانشور گفته است: «این خانه تا زمانی که حکم دادگاه مشخص نشده، نمیتواند به فروش برود و معامله از اساس باطل است چون شهرداری تحقیقی نکرده که بداند این خانه مالک دیگری دارد یا نه.» علی خلاقی در گفتگویی که در «اعتماد» چاپ شده، به وصیتنامه سیمین دانشور اشاره کرده که برپایهٔ آن، لیلی ریاحی (دخترخواندهٔ سیمین دانشور) وارث ثلث اموال روانشاد دانشور و مسوول انتشار کتابهایش دانسته است.[۲۲]
پیوند به بیرون
- ساربانی مفتون در جزیرهٔ سرگردانی / علیرضا ذیحق
- مصاحبه اختصاصی روزنامه شرق با سیمین دانشور
- ویژه سیمین دانشور در ماهنامه مهرهرمز | به کوشش علیرضا عطاران
- متن وصیتنامه سیمین دانشور | ناشر: خبر آنلاین| تاریخ: ۱۳۹۱/۲/۲۵
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به سیمین دانشور در ویکیگفتاورد موجود است. |
پانویس
- ↑ خبرگزاری میراث فرهنگی
- ↑ دوبرادر، خاطرات محمد حسین دانایی، انتشارات اطلاعات، چاپ اول و دوم، 1392و 1393، تهران
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ روزنامه اعتماد
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ وبگاه آفتاب به گفته روزنامه شرق
- ↑ خبرگزاری میراث فرهنگی
- ↑ BBC فارسی - فرهنگ و هنر - سیمین دانشور، داستاننویس و مترجم برجسته ایرانی، درگذشت
- ↑ خبرگزاری ایسنا
- ↑ روزگار «سیمین دانشور» از کودکی تا مرگ، به روایت خواهرش
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ سیمین دانشور درگذشت
- ↑ BBC فارسی - فرهنگ و هنر - سیمین دانشور، داستاننویس و مترجم برجسته ایرانی، درگذشت
- ↑ در جستجوی کوه سرگردان، علیرضا غلامی، مجله نافه، آبان ۱۳۸۹
- ↑ خبرگزاری فارس
- ↑ خبرگزاری مهر
- ↑ عصرایران
- ↑ پارسینه
- ↑ خبرگزاری مهر
- ↑ شهرداری تهران خانه سیمین و جلال را خرید خبرگزاری انتخاب
- ↑ http://amordadnews.com/neveshtehNamyesh.aspx?NId=11980
منابع
- سیمین دانشور
- استادان دانشگاه تهران
- اعضای حزب توده
- اهالی شیراز
- داستاننویسی جنوب
- دانشآموختگان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
- درگذشتگان ۱۳۹۰
- درگذشتگان ۲۰۱۲ (میلادی)
- درگذشتگان به علت آنفولانزا
- رماننویسان اهل ایران
- رماننویسان زن اهل ایران
- رماننویسان سده ۲۰ (میلادی)
- زادگان ۱۳۰۰
- زادگان ۱۹۲۱ (میلادی)
- زنان رماننویس
- فارسیزبانان
- مترجمان اهل ایران
- مترجمان سده ۲۰ (میلادی)
- مترجمان سده ۲۱ (میلادی)
- مدفونان در قطعه هنرمندان بهشت زهرا
- نویسندگان داستان کوتاه اهل ایران
- نویسندگان داستان کوتاه زن
- نویسندگان زن اهل ایران
- نویسندگان زن سده ۲۰ (میلادی)
- نویسندگان زن سده ۲۱ (میلادی)