ابوطیب مصعبی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز حذف از رده:شاعران اهل ایران ردهانبوه |
Afshinnazemi (بحث | مشارکت‌ها) جز افزودن منبع و ویرایش دستوری مختصر |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابوطیّب محمد بن حاتم مُصعَبی''' شناخته‌شده به '''ابوطیب مُصعَبی''' ادیب، [[سیاست‌مدار]] و [[شاعر]] ایرانی بود. |
'''ابوطیّب محمد بن حاتم مُصعَبی''' شناخته‌شده به '''ابوطیب مُصعَبی''' ادیب، [[سیاست‌مدار]] و [[شاعر]] ایرانی بود. |
||
وی روزگاری صاحب دیوان رسائل [[نصر بن احمد سامانی]] ([[۳۰۱ (هجری)|۳۰۱]]-[[۳۳۱ (هجری)]]) بود که شاید پس از عزل ابوالفضل محمد بلعمی نیز مدتی وزارت داشت و به |
وی روزگاری صاحب دیوان رسائل [[نصر بن احمد سامانی]] ([[۳۰۱ (هجری)|۳۰۱]]-[[۳۳۱ (هجری)]]) بود که شاید پس از عزل ابوالفضل محمد بلعمی نیز مدتی وزارت داشت و به گفته‌ی ثعالبی به امر نصر بن احمد کشته شد. ابوطیب از شاعران توانایی بود که به دو زبان [[فارسی]] و [[عربی]] [[شعر]] می‌سرودند. |
||
[[عوفی]] در ''[[لباب‌الالباب]]'' رودکی را ستاینده‌ی او می‌داند و دو بیت از [[قصیده|قصیده]]ای را آورده که رودکی در [[مدح]] او گفته است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رودکی، ابو عبد الله جعفر بن محمد؛ (1376) دیوان رودکی سمرقندی، ویراسته‌ی یوسیف سامویلوویچ براگینسکی، به کوشش سعید نفیسی، تهران، مؤسسه‌ی انتشارات نگاه، چاپ دوم.}}</ref> |
|||
[[عوفی]] در ''[[لباب‌الالباب]]'' رودکی را ستاینده او می‌داند و دو بیت از [[قصیده]]ای را که رودکی در [[مدح]] او گفته آورده‌است: |
|||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
{{ب|مرا جود او تازه دارد همی|مگر جودش ابر است و من کشتزار}} |
{{ب|مرا جود او تازه دارد همی|مگر جودش ابر است و من کشتزار}} |
||
{{ب|مگر یکسو افکن که خود همچنین|بیندیش و |
{{ب|مگر یکسو افکن که خود همچنین|بیندیش و دیده‌یْ خرد برگمار}} |
||
{{پایان شعر}} |
{{پایان شعر}} |
||
[[یاقوت حَمَوی]] نیز در ''[[معجم‌البلدان]]'' آورده‌است که [[محمد بن حیان بن معد بستی]] (مرگ [[۳۵۴ (هجری)|۳۵۴]] کتابی برای مصعبی درباره [[قرمطیان]] نوشت و مصعبی هم به پاداش آن داوری [[سمرقند]] یا کارگزاری مالی [[سیستان]] را بدو سپرد. |
[[یاقوت حَمَوی]] نیز در ''[[معجم‌البلدان]]'' آورده‌است که [[محمد بن حیان بن معد بستی]] (مرگ [[۳۵۴ (هجری)|۳۵۴]] کتابی برای مصعبی درباره [[قرمطیان]] نوشت و مصعبی هم به پاداش آن داوری [[سمرقند]] یا کارگزاری مالی [[سیستان]] را بدو سپرد. |
||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۲
ابوطیّب محمد بن حاتم مُصعَبی شناخته‌شده به ابوطیب مُصعَبی ادیب، سیاست‌مدار و شاعر ایرانی بود.
وی روزگاری صاحب دیوان رسائل نصر بن احمد سامانی (۳۰۱-۳۳۱ (هجری)) بود که شاید پس از عزل ابوالفضل محمد بلعمی نیز مدتی وزارت داشت و به گفته‌ی ثعالبی به امر نصر بن احمد کشته شد. ابوطیب از شاعران توانایی بود که به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرودند.
عوفی در لباب‌الالباب رودکی را ستاینده‌ی او می‌داند و دو بیت از قصیده‌ای را آورده که رودکی در مدح او گفته است:[۱]
| مرا جود او تازه دارد همی | مگر جودش ابر است و من کشتزار | |
| مگر یکسو افکن که خود همچنین | بیندیش و دیده‌یْ خرد برگمار |
یاقوت حَمَوی نیز در معجم‌البلدان آورده‌است که محمد بن حیان بن معد بستی (مرگ ۳۵۴ کتابی برای مصعبی درباره قرمطیان نوشت و مصعبی هم به پاداش آن داوری سمرقند یا کارگزاری مالی سیستان را بدو سپرد.
بیهقی، عمر رادویانی، گردیزی و محمد بن سرخ نیشابوری از او یاد کرده‌اند. یازده بیت از شعرهای تازی مصعبی در یتیمةالدهر ثعالبی آمده‌است. اینک بخشی از شعر مصعبی:
| جهانا همانا فسوسی و بازی | که بر کس نپایی و با کس نسازی | |
| چو ماه از نمودن، چو خور از شنودن | به گاهِ ربودن چو شاهین و بازی | |
| چو زهر از چشیدن چو چنگ از شنیدن | چو باد از بَزیدن چو الماس گازی... |
از اشعار فارسی وی شانزده بیت شامل یک قطعه ۱۴ بیتی و دو بیت مفرد باقی مانده‌است.[۲]
منابع
- محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، انتشارات علمی و فرهنگی