معروفی بلخی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط GodNey (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۸ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
ابوعبدالله محمد پسر حسن معروفی بلخی شاعر ایرانی است. او زاده شهر بلخ بود. او همدوره با رودکی و شهید بلخی بودهاست.
معروفی مدحکنندهٔ عبدالملک بن نوح سامانی (۳۴۳-۳۵۰ (هجری)) بودهاست. شعر زیر از اوست:
این دل مسکین من اسیر هوا شد | پیش هزاران هزار گونه بلا شد | |
جادوکی بند کرد و حیلت بر ما | بندش بر ما برفت و حیله روا شد | |
حکم قضا بود و این قضا به دلم بر | محکم از آن شد که یار یارِ قضا شد | |
هرچه بگویم ز من، نگر که نگیری | عقل جدا شد ز من که یار جدا شد |
منابع
- محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، انتشارات علمی و فرهنگی