آبگوشت: تفاوت میان نسخهها
Mardetanha (بحث | مشارکتها) تصویر بهتری از آبگوشت |
عشایر برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
|country={{IRN}} |
|country={{IRN}} |
||
|region= |
|region= |
||
|creator=[[صفویه]]، [[ |
|creator=[[صفویه]]، [[ترکها]] |
||
|course=صبح، ظهر، شب |
|course=صبح، ظهر، شب |
||
|served=گرم |
|served=گرم |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۸
نامهای جایگزین | دیزی |
---|---|
بخش | صبح، ظهر، شب |
خاستگاه | ایران |
سازنده | صفویه، ترکها |
دمای سرو | گرم |
مواد اصلی | گوشت گوسفند، نخود، لوبیا (گونه)، پیاز، سیبزمینی، گوجهفرنگی، زردچوبه، لیمو عمانی |
آبگوشت، شوربا , دیزی یا پیتی (دیزی فارسی) یکی از خوراکهای سنتی ایران است. در پختن آبگوشت از گوشت و دنبه گوسفند، گوجه فرنگی (و یا رب گوجه فرنگی) و نخود استفاده میشود. خوراکی رقیق که از پختن گوشت و پیاز و سیب زمینی و نخود درست میشود که در دو مرحله میخورند اول آب آن را با تکههای نان مخلوط نموده، میخورند (تلیت). بقیه مواد را میتوان با گوشتکوب کاملاً کوبیده یا نکوبیده با نان، پیاز و چاشنی مانند ترشی و سبزی خوردن میل میکنند(گوشت کوبیده). در صورت پخته شدن در ظروف سنگی آن را دیزی سنگی مینامند. برخی افراد از طریق ترید کردن، نانهای خشک را به مصرف مفید میرسانند.
تاریخچه
«خوراک نامه» نادرمیرزا اگرچه نخستین کتاب آشپزی به زبان فارسی نیست، اما یکی از کاملترین و اولینهاست. یکی از جالبترین نکات دربارهٔ کتاب نادرمیرزا فهرست مفصلی است که او از آبگوشت جمعآوری کرده و در کتابش آوردهاست. این فهرست آنقدر کامل است که میتوان عنوان این بخش را «آبگوشت نامه» هم گذاشت. در این کتاب آمدهاست: «اکنون سخن از آبگوشت بیاید که نان خورش بزرگ ایرانیها است و این خورش که با نیروترین خوردنی است، تازی و پارسی همیشه به کار بردندی، چه پختن این بس آسان و زودتر به دست آید. خوراک پهلو و روستایی همه ایرانزمین اگر گوشت بیابند همین است و بس. مگر آنکه به هر جای گونهای پزند و در آن افزارها به کار برند. یکیک برشماریم تا دانسته آید. گفته میشود «آبگوشت بهترین خورشهاست و به جهان کس نیست که آن نپسندد و آن بهگونهها پزند، مگر آنکه بیشتر ساده بود.» «در بروجرد آبگوشت را نخودآب گویند و به برخی شهرها، یخنی نامند. نخودآب بروجرد به همه ایرانزمین نامدار است و به شهرهای دیگر چون آنجا نتوانند پخت و خوراک همه مردم شهر و روستا همان نخودآب است که بهترین خورشهای جهان است. هر که خورده باشد داند که من راست گفتهام و به خوانی که آن آبگوشت بود کسی را به خورشهای دیگر آرزو نیاید و این مزه و خوردنی در گوشت آنجا خدای آفریده که در گوشت گوسپندان دیگر جای نیست.»[۱]
انواع
آبگوشت دارای انواعی مانند آبگوشت بزباش، آبگوشت کشک، آبگوشت گندم و آبگوشت بلغور... است که در شهرها و مناطق مختلف با محتویات متفاوت چون ادویهها و غیره پخته میشوند.
همچنین دیزی یکی از غذاهای محلی همدان بهشمار میآید.[۲]
آبگوشت لوبیا هم از غذاهای محلی سنتی کاشان میباشد که با عنوان گوشت لوبیا و آبگوشت لوبیا سفید هم شناخته میشود.[۳]
آبگوشت مار نوعی آبگوشت بوده که از گوشت مار تهیه میشده و برای مصونیت از مارگزیدگی، دور کردن سحر و جادو، و افزایش قوای جنسی مصرف میشدهاست.[۴]
تاریخچه
آبگوشت از غذاهای اصیل ایرانی است. یکی از عوامل این مسئله، شیوه کوچی و عشایری زندگی نیاکان ایران، برپایه فرهنگ دامپروری است. آبگوشت، محصول زندگی یکجانشینی است وکباب، خوراک زندگی کوچنشینی و کوچندگان تنها هنگامی که به مقصد نهایی میرسیدند، فرصت و شرایط بارگذاشتن آبگوشت را مییافتند.[۵]
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «دستور طبخ آبگوشتهای اصیل دوران قاجار». همشهری آنلاین. دریافتشده در ٢٧ آبان ١٣٩۶.
- ↑ «عباسآباد، سفر همدان را خوشمزه میکند». خبرگزاری میراث فرهنگی. بایگانیشده از اصلی در 2014-02-07. دریافتشده در ۱۵ بهمن ۱۳۹۲. تاریخ وارد شده در
|بازبینی=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ سیری در ایران، آبگوشت لوبیا سفید کاشان
- ↑ دانشنامهٔ ایران، ذیل «آبگوشت»
- ↑ http://alef.ir/vdch6mni623nmid.tft2.html?25wml. پارامتر
|عنوان= یا |title=
ناموجود یا خالی (کمک)
- تارنمای ایران کوک
- فرهنگ معین
کتاب آشپزی ویکیکتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد: |