مجذوب تبریزی
محمد بن محمدرضا مجذوب تبریزی (درگذشتهٔ ۱۰۹۳ هجری قمری) شاعر، عارف و صوفی پارسی‌گوی سدهٔ یازدهم قمری و از جمله شاعران سبک هندی است.[۱]
تأثیر و تأثر
تأثیر مجذوب از حافظ، سعدی و فردوسی بسیار است و عناصر بسیاری از تعالیم مولوی نیز در اشعار وی دیده می‌شود.[۲]
آثار
آثار او در سدهٔ حاضر تاکنون سه بار به چاپ رسیده:
- مثنوی شاهراه نجات، تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ۱۳۴۵.[۳]
- دیوان عارف نامی مولانا محمدجعفر قره‌گوزلو کبودرآهنگی همدانی معروف به مجذوب‌علی‌شاه کبودرآهنگی ، (تصحیح:) کاظم کاظم‌زاده ایرانشهر، تهران: انتشارات اقبال، ۱۳۶۱.[۴]
این اثر تا سال ۱۳۸۷ چهار بار با نام اشتباه تجدیدچاپ گردید و سپس ناشر با اشاره به این‌که آن چاپ شامل بخش‌هایی از دیوان اشعار مجذوب تبریزی بوده و اشتباهاً به نام مجذوب‌علی‌شاه کبودرآهنگی به چاپ رسیده، برای اصلاح اشتباه، تصحیح جدیدی ارائه داد:
- دیوان مجذوب تبریزی، (تصحیح:) سجاد رسولی نوده، تهران: انتشارات اقبال، ۱۳۹۰.[۵]
نمونه شعر
| یک شب آتش در نیستانی فتاد | سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد | |
| شعله تا سرگرم کار خویش شد | هر نی‌ای شمع مزار خویش شد | |
| نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟ | مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟ | |
| گفت آتش بی‌سبب نفروختم | دعوی بی‌معنی‌ات را سوختم | |
| زانکه می‌گفتی نی ام با صد نمود | همچنان در بند خود بودی که بود | |
| با چنین دعوی چرا ای کم عیار | برگ خود می ساختی هر نوبهار | |
| مرد را دردی اگر باشد خوش است | درد بی‌دردی علاجش آتش است |
پی‌نوشت
منابع
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به مجذوب تبریزی در ویکیگفتاورد موجود است. |
- مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۴۵). مثنوی شاهراه نجات. تهران: وزارت فرهنگ و هنر.
- مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۹۰). رسولی نوده، سجاد، ویراستار. دیوان مجذوب تبریزی. تهران: انتشارات اقبال. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۶-۳۰۶-۰.
- مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۶۱). کاظم‌زاده ایرانشهر، کاظم، ویراستار. دیوان عارف نامی مولانا محمدجعفر قراگوزلو کبودرآهنگی همدانی معروف به مجذوب‌علی‌شاه. تهران: انتشارات اقبال. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۶-۲۲۶-۱.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
