بوالمثل بخارایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Dexbot (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
ابوالمَثَل بخاری یا بوالمثل بخارایی شاعر ایرانی روزگار سامانیان است. منوچهری از او در شمار استادان پیشگام شعر فارسی چنین یاد کردهاست:
بوالعلا و بوالعباس و بوسلیک و بوالمثل | وآنکه آمد از نوایح و آنکه آمد از هری |
مرگ او پیش از درگذشت ابوطاهر خسروانی بودهاست. آگاهیای از او در دست نیست، تنها در لبابالالباب محمد عوفی و مجمعالفصحا و چند جای دیگر از شعر او شاهد آورده شدهاست و نیز در چهار مقاله نظامی عروضی از او نام برده شدهاست.
شعر زیر از اوست:
برافکند پیری ضیا بر سرت | به چشم بتان ظلمت است آن ضیا | |
نبینی که باز سپیدی کنون | اگر کبک بگریزد از تو سزا | |
نبینی سمن برگ نسرین شده | ز کافور پوشیده برگ گیا |
منابع
- محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- لغتنامه دهخدا