عماره مروزی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ابومنصور عماره پسر محمد مروزی''' معروف به '''عمارهٔ مروزی''' [[شاعر]] ایرانی است که در [[سده چهارم هجری]] و پایان فرمانروایی [[سامانیان]] می‌زیست. وی دو [[بیت]] شعر در سوگ [[منتصر سامانی]] که در [[۳۹۵ (هجری)]] به دست [[عرب|عربی]] بیابان‌نشین کشته‌شد سروده‌است و نیز [[مدح|مدح‌کننده]] [[محمود غزنوی]] بوده. مرگ این شاعر تا پیش از مرگ شیخ [[ابوسعید ابوالخیر]] در [[۴۴۰ (هجری)]] بوده‌است. شعر زیر در سوگ امیر منصر از اوست:
'''ابومنصور عُماره پسر محمد مروزی''' معروف به '''عُمارهٔ مروزی''' [[شاعر]] ایرانی است که در [[سده چهارم هجری]] و پایان فرمان‌روایی [[سامانیان]] می‌زیست. وی دو [[بیت]] شعر در سوگ [[منتصر سامانی]] که در [[۳۹۵ (هجری)]] به دست [[عرب|عربی]] بیابان‌نشین کشته‌ شد سروده‌است و نیز [[مدح|مدح‌کننده]] [[محمود غزنوی]] بوده. مرگ این شاعر تا پیش از مرگ شیخ [[ابوسعید ابوالخیر]] در [[۴۴۰ (هجری)]] بوده‌است. شعر زیر در سوگ امیر منتصر از اوست:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|از خون او چو روی زمین لعل‌فام شد|روی وفا سیه شد و چهر امید زرد}}
{{ب|از خون او چو روی زمین لعل‌فام شد|روی وفا سیه شد و چهر امید زرد}}
{{ب|تیغش بخواست خورد همی خون مرگ را|مرگ از نهیب خویش مر آن شاه را بخورد}}
{{ب|تیغش بخواست خورد همی خون مرگ را|مرگ از نهیب خویش مر آن شاه را بخورد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== ابوسعید ابوالخیر و عماره مروزی ==
== ابوسعید ابوالخیر و عُماره مروزی ==
در [[اسرارالتوحید]] آمده‌است که:
در ''[[اسرارالتوحید]]'' آمده‌است که:


«روزی قوّال در خدمت شیخ [[ابوسعید ابوالخیر|ابوسعید]] این بیت برمی‌گفت که
«روزی قوّال در خدمت شیخ [[ابوسعید ابوالخیر|ابوسعید]] این بیت برمی‌گفت که
خط ۱۱: خط ۱۱:
{{ب|«اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن|تا بر لب تو بوسه زنم چونْش بخوانی»}}
{{ب|«اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن|تا بر لب تو بوسه زنم چونْش بخوانی»}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
شیخ از قوّال پرسید که «این بیت کِراست؟» گفت «عماره گفته‌است».
شیخ از قوّال پرسید که «این بیت که راست؟» گفت «عماره گفته‌است.»


شیخ برخاست با جماعت صوفیان به زیارت خاک عماره شد.»
شیخ برخاست با جماعت صوفیان به زیارت خاک عماره شد.»
خط ۱۷: خط ۱۷:
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
* [[محمد دبیر سیاقی]]، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
* [[محمد دبیرسیاقی]]، ''پیشاهنگان شعر پارسی''، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی


{{ادبیات فارسی}}
{{ادبیات فارسی}}

نسخهٔ ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۵:۴۶

ابومنصور عُماره پسر محمد مروزی معروف به عُمارهٔ مروزی شاعر ایرانی است که در سده چهارم هجری و پایان فرمان‌روایی سامانیان می‌زیست. وی دو بیت شعر در سوگ منتصر سامانی که در ۳۹۵ (هجری) به دست عربی بیابان‌نشین کشته‌ شد سروده‌است و نیز مدح‌کننده محمود غزنوی بوده. مرگ این شاعر تا پیش از مرگ شیخ ابوسعید ابوالخیر در ۴۴۰ (هجری) بوده‌است. شعر زیر در سوگ امیر منتصر از اوست:

از خون او چو روی زمین لعل‌فام شدروی وفا سیه شد و چهر امید زرد
تیغش بخواست خورد همی خون مرگ رامرگ از نهیب خویش مر آن شاه را بخورد

ابوسعید ابوالخیر و عُماره مروزی

در اسرارالتوحید آمده‌است که:

«روزی قوّال در خدمت شیخ ابوسعید این بیت برمی‌گفت که

«اندر غزل خویش نهان خواهم گشتنتا بر لب تو بوسه زنم چونْش بخوانی»

شیخ از قوّال پرسید که «این بیت که راست؟» گفت «عماره گفته‌است.»

شیخ برخاست با جماعت صوفیان به زیارت خاک عماره شد.»

منابع