اسرارالتوحید
اسرارالتوحید یا اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید ابی‌الخیر، کتابی است با موضوع تصوف که ۱۳۰ سال پس از مرگ ابوسعید ابی‌الخیر، در توسط یکی از نوادگان او به‌نام محمد بن منور در خراسان نگاشته شد. تألیف کتاب پس از حملهٔ غزان به میهنه انجام گرفته‌است و تاریخ آن را در حدود سال ۵۷۰ هجری قمری دانسته‌اند.[۱] محمد بن منور کتاب خود را به سه باب تقسیم کرده‌است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم که به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال‌های میانی زندگی او اختصاص دارد، بسیاری از گفته‌ها و اشعاری را که بر زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده‌است، و باب سوم انتهای حالت شیخ است. این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دورهٔ اوج نثر مصنوع شکل گرفته؛ ولی تنها در مقدمه مصنوع است،[۲] و به غیر آن در ردیف نثر مُرسَل قرار دارد.
منابع تألیف اسرارالتوحید[ویرایش]
از جمله منابع محمد بن منور، کتاب حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر است که آن را پسرعموی محمد بن منور به نام جمال‌الدین ابوروح لطف‌الله بن ابی‌سعد بن ابی‌طاهر بن ابی‌سعید بن ابی‌الخیر تألیف کرده‌است. همچنین، از مقامات‌هایی استفاده کرده که در آن‌ها عین سخنان ابوسعید در خانقاه‌ها ضبط شده بود.[۲]
تصحیح‌ها و چاپ‌های کتاب[۲][ویرایش]
- تصحیح والنتین ژوکوفسکی، ۱۸۹۹
- چاپ بهمنیار کرمانی، ۱۳۱۳
- چاپ ذبیح‌الله صفا
- تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی، ۱۳۶۶، ۳ جلد
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ذبیح‌الله صفا. تاریخ ادبیات در ایران. چاپ سوم. تهران: ابن سینا، ۱۳۴۲. ۴۴۸[۱]
- محمدرضا شفیعی کدکنی. آن‌سوی حرف و صوت. چاپ اول. تهران: سخن، ۱۳۷۶.[۲]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
