اسرارالتوحید
اسرارالتوحید یا اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید ابی‌الخیر، پس از یک‌صد و سی سال از مرگ ابوسعید ابی‌الخیر در خراسان، توسط یکی از نوادگان او به‌نام محمد بن منور نگاشته شد. تألیف کتاب پس از حمله غزان به میهنه انجام گرفته‌است و آن را در حدود سال ۵۷۰ هجری قمری دانسته‌اند.[۱] محمد بن منور کتاب خود را به سه باب تقسیم کرده است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم که به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال‌های میانی زندگی او اختصاص دارد، بسیاری از گفته‌ها و اشعاری را که به زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده‌است و باب سوم انتهای حالت شیخ است. این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دوره اوج سبک مصنوع شکل گرفته ولی تنها در مقدمه مصنوع است[۲] وبه غیر آن در ردیف سبک مرسل قرار دارد.
منابع تألیف اسرارالتوحید[ویرایش]
از جمله منابع محمد بن منور کتاب حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر است که پسرعموی محمد بن منور به نام جمال الدین ابوروح لطف‌الله بن ابو سعدبن ابو طاهربن ابوسعیدبن ابوالخیر آن را تألیف کرده است. همچنین از مقامات‌هایی استفاده کرده که در آن عین سخنان ابوسعید در خانقاه‌ها ضبط شده بود.[۲]
چاپ‌های کتاب[۲][ویرایش]
۱- چاپ ژوکوفسکی ۱۸۹۹
۲- چاپ بهمنیار کرمانی ۱۳۱۳
۳- چاپ ذبیح‌الله صفا
۴- چاپ محمدرضا شفیعی کدکنی ۱۳۶۶ در ۳ جلد
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ذبیح‌الله صفا. تاریخ ادبیات ایران. چاپ سوم. تهران:ابن سینا،1342. 448[۱]
- محمدرضا شفیعی کدکنی. آنسوی حرف و صوت. چاپ اول. تهران: سخن،1376.[۲]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
