حنظله بادغیسی: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| والدین = |
| والدین = |
||
| تاریخ مرگ = [[۲۱۹ (قمری)|۲۱۹ هجری قمری]] |
| تاریخ مرگ = [[۲۱۹ (قمری)|۲۱۹ هجری قمری]] |
||
| محل مرگ =[[بادغیس]] |
| محل مرگ =[[بادغیس]]، افغانستان امروزی |
||
| محل زندگی = [[بادغیس]] |
| محل زندگی = [[بادغیس]] |
||
| مختصات محل زندگی = |
| مختصات محل زندگی = |
||
| مدفن = |
| مدفن = |
||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۷
حنظله بادغیسی | |
|---|---|
| زاده | بادغیس افغانستان امروزی |
| محل زندگی | بادغیس |
| درگذشته | ۲۱۹ هجری قمری بادغیس، افغانستان امروزی |
| زمینه کاری | شاعر |
| ملیت | دودمان طاهریان |
| دوره | طاهریان |
حنظله بادغیسی، شاعر پارسی زبان قرن سوم هجری قمری و از نخستین شاعران و گویندگان زبان پارسی است که در عهد طاهریان می‌زیسته‌است. نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی «دیوان» شعری به وی نسبت می‌دهد. از اشعار وی تنها پنج بیت شامل یک قطعه دو بیتی و یک مفرد به دست آمده‌است. در مجمع الفصحا آمده‌است که وفات حنظله در سال ۲۱۹ هجری قمری بوده‌است.
شعری از حنظله بادغیسی به روایت از کتاب چهار مقاله اثر نظامی عروضی سمرقندی:
احمد بن عبدالله خجستانی را پرسیدند تو مردی خربنده بودی، به امارت خراسان چون رسیدی؟ گفت: روزی دیوان حنظله بادغیسی همی‌خواندم بدین دو بیت رسیدم:
مهتری گر به کام شیر در است
شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عز و نعمت و جاه
یا چو مردانت مرگ رویاروی
داعیه‌ای در باطن من پدید آمد که به هیچ وجه در آن حالت که اندر بودم راضی نتوانستم بود. خران را بفروختم و از وطن خویش رحلت کردم...
عوفی نیز شعر زیر را به وی منسوب کرده‌است:
| یارم سپند، گرچه بر آتش همی فکند | از بهر چشم، تا نرسد مر ورا گزند | |
| او را سپند و آتش، ناید همی به کار | با روی همچو آتش و با خال چون سپند |
جستارهای وابسته
منابع
- ابراهیم زنگنه (۱۳۷۰)، تاریخ رجال شرق خراسان جلد اول (ولایت خواف از قرن اول تا قرن نهم هجری- قمری)، نشر خاطره