اندرز دانایان به مزدیسنان
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط HujiBot (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
اندرز دانایان به مزدیسنان دربارهٔ مرگ و ناپایداری جهان است. متن اندرز با توصیه به تطهیر در بامداد و پوشیدن جامهٔ پاک و بستن کستی (کمربند دینی) آغاز میگردد و سپس مطالبی در بیثباتی جهان مادی و ثروت آن میآید و به دنبال آن بر وفاداری به عهد و پیمان و پرداختن به اندیشهٔ نیک و گفتار نیک و کردار نیک و پرهیز از اندیشهٔ بد و کردار بد تأکید شدهاست. بندهای ۱۳ تا ۱۶ نیز دربارهٔ بیثباتی جسم و گله از بازماندگانی است که پس از مرگ برای مرده خیرات نمیکنند. بند ۱۷ تا ۲۰ قطعه شعری است قافیهدار که آن نیز در ناپایداری امور گیتی است. این اندرزنامه که از نوع اندرزنامههای دینی است، به فارسی ترجمه شدهاست. [۱]
پانویس
- ↑ تفضلی، احمد، ص ۱۸۷
منابع
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ۹۶۴−۵۹۸۳−۱۴−۲
نوشتههای پارسی میانه | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
دینی | |||||||||||||||
غیر دینی |
|
این یک مقالهٔ خرد مزدیسنا است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |