روجا چمنکار
روجا چمنکار | |
|---|---|
| نام اصلی | روجا چمنکار |
| زاده | ۳۰ اردیبهشت ۱۳۶۰ (۴۳ سال) برازجان، استان بوشهر |
| زمینه کاری | شعر، نمایشنامه، فیلمنامه، کارگردانی |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | کارشناسی ارشد سینما، دکترای ادبیات شرق |
| کتاب‌ها | رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری، مردن به زبان مادری، سنگ‌های نُه ماهه، با خودم حرف می‌زنم، همیشه دری باز به دربه‌دری بودم، عاشقانه‌های ناکجا |
| دلیل سرشناسی | شاعر و نویسنده |
روجا چمنکار (زادهٔ ۱۳۶۰، برازجان) نویسنده و شاعر[۱] ایرانی است.
وی در سال ۱۳۹۰ برنده جایزه کتاب سال شعر جوان (به نام قیصر امین‌پور) از سوی وزارت ارشاد ایران گردید که مورد انتقاد وبگاه فارس نیوز قرار گرفت.[۲]
تحصیلات
وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته سینما در دانشگاه هنر (تهران) آغاز کرد، در دوره کارشناسی ارشد به تحصیل در رشته ادبیات نمایشی در همان دانشگاه پرداخت و سپس به فرانسه رفت و به تحصیل در رشته زبان‌های شرق (ادبیات معاصر فارسی) در مقطع دکترا و نیز سینما در مقطع کارشناسی ارشد مشغول شد.
فعالیت
وی علاوه برسرودن شعر به نویسندگی و نمایشنامه‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی نیز مشغول است. اولین سروده‌های او در یازده سالگی در نشریات شیراز به چاپ رسید.
آثار چمنکار توسط روزنامهها و نشریه‌های ادبی معتبری چون آدینه، کارنامه، نافه، نگاه نو، رودکی و گوهران منتشر شده و بارها کاندیدا و برگزیده انجمنهای ادبی مختلفی چون: کاندیدای سومین دوره جایزهٔ شعر امروز ایران (کارنامه)، برگزیدهٔ چهارمین دورهٔ جایزه شعر امروز ایران (کارنامه)، برندهٔ دومین دورهٔ شعر زنان ایران (خورشید) شده است.[۳]
اولین مجموعه شعر او «رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری» در سال ۱۳۸۰ منتشر شد و «همیشه دری باز به دربه‌دری بودم» دفتر شعری اخیر اوست.
از دیگر فعالیتهای او باید به مسئولیت انجمن شعر و ادب دانشگاه هنر در ۱۳۸۱؛ شرکت در چندین فستیوال شعری در شهرهایی چون گوتنبرگ، وین، پاریس، استراسبورگ، نانت؛ داور سایت‌های ادبی ماه مگ (۱۳۸۵) و مانیفست (۱۳۸۶)؛ مدرس اولین کارگاه مجازی شعردر سایت نویسش و همکاری با گروه موسیقی لیان در زمینهٔ ترانه اشاره کرد. وی در سال ۱۳۸۴ به دعوت کشور فرانسه در دو سالانه بین‌المللی شعر فرانسه برای شعرخوانی در شهرهای پاریس و نانت شرکت کرد.
زندگی و نقد اشعار روجا چمنکار در کتابهایی چون «عاشقانه‌ترین‌ها» (علی باباچاهی)؛ «سیر تحول در شعر امروز» (کاظم کریمیان)؛ «شعر امروز، زن امروز» (علی باباچاهی)؛ «رها ز منت باران» (گزیده شعر و زندگی شاعران دشتستان به سعی محمد غلامی) مورد بررسی قرار گرفته است.
سبک
شعر چمنکار زبانی ساده دارد؛ پر از تصاویر بدیعی است که از تجربه‌های زیست شده و اندیشه شاعر نشأت می‌گیرد. او از تجربهها و کشفهای متفاوت زبانی برای رسیدن به روابط ذهنیاش استفاده میکند. وی اتفاقات زندگی را در شعرهایش به تصویر میکشد، و از زادگاهش دریا را به شعر می‌آورد و به قول خودش دریا در شعرش نشت میکند.[۴] تحصیل در رشته سینما او را به سوی قابلیتهای تصویری در شعرش سوق داده است. چمنکار با اینکه شاعر تکنیکی نیست اما از تکنیک در شعرهایش بهره مناسب و هنرمندانه‌ای میبرد. فضاسازی، استفاده از دیالوگ، نور و صدا از دیگر ویژگیهای آثار اوست.
آثار
مجموعه شعر
- «رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری» اولین اثر شعری (۱۳۸۰/ نشر ثالث/ ایران)
- «سنگ‌های نُه ماهه» (۱۳۸۱/ نشر ثالث/ ایران)
- «با خودم حرف می‌زنم» (۱۳۸۷/ نشر ثالث/ ایران)[۵]
- «مردن به زبان مادری» (۱۳۸۹/ نشر چشمه/ ایران)
- «همیشه دری باز به دربه‌دری بودم» آخرین دفتر که توسط نشر ناکجا (پاریس) برای اولین بار به چاپ رسیده است.
- «راه رفتن روی بند» آخرین دفتر که توسط نشر باران میشان (تهران) در سال ۱۳۹۲منتشر شده است.
نمایشنامه
- «نهمین روز دریا»
- «با خودم حرف می‌زنم»
فیلمنامه بلند
- «می‌خواهم مجسمه باشم»
- «پیش از طلوع»
- «به خواب من بیا»
فیلم کوتاه
- «فضه»
- «یادها، بوسه‌ها، خنجرها»، مستندی از زندگی و شعر منوچهر آتشی
پانوسش
- ↑ زمانی، ونداد. «روجا چمنکار و «سپید برفی»». دریافت‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۳.
- ↑ چرا جایزه قیصر امین‌پور به مستندساز بی‌بی‌سی فارسی داده شد؟ فارس نیوز
- ↑ رحمانی، مریم. «روجا چمن کار برنده دومین جایزه شعر زنان خورشید». دریافت‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۳.
- ↑ «کجای دریا نشتی دارد - نگاهی به مجموعه شعر روجا چمنکار «مردن به زبان مادری»». روزنامه تهران امروز. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۳.
- ↑ قربانعلی، مهرنوش. «نگاهی به مجموعه شعر «با خودم حرف می‌زنم» سرودهٔ "روجا چمنکار"». دریافت‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۳.
منابع
- "خانه شاعران کندو"
- "شهرزاد نیوز"
- "شاعرانه"
- "کارن"