گوجه‌سبز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{taxobox |
|||
|name = Greengages / Reine Claudes |
|||
|image = Owoce Renkloda.jpg |
|||
|image_width = 260px |
|||
|regnum = [[Plant]]ae |
|||
|unranked_divisio = [[Angiosperms]] |
|||
|unranked_classis = [[Eudicots]] |
|||
|unranked_ordo = [[Rosids]] |
|||
|ordo = [[Rosales]] |
|||
|familia = [[Rosaceae]] |
|||
|genus = ''[[Prunus]]'' |
|||
|subgenus = ''Prunus'' |
|||
|sectio = ''Prunus'' |
|||
|species = ''[[Prunus domestica|P. domestica]]'' |
|||
|subspecies = ''P. d.'' ssp. ''italica'' |
|||
|variety = '''''P. d.'' ssp. ''italica'' var. ''claudiana''''' |
|||
|trinomial = ''Prunus domestica'' ssp. ''italica'' var. ''claudiana'' |
|||
|trinomial_authority = (Poiret) Gams |
|||
|synonyms = |
|||
''Prunus claudiana'' <small>Poir.</small><br /> |
|||
''Prunus domestica'' ssp. ''claudiana'' |
|||
}} |
|||
[[پرونده:Greengages.jpg|بندانگشتی|چپ|220px|گوجه سبز]] |
[[پرونده:Greengages.jpg|بندانگشتی|چپ|220px|گوجه سبز]] |
||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۴:۵۷
| Greengages / Reine Claudes | |
|---|---|
| |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | Angiosperms |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | Eudicots |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | Rosids |
| راسته: | Rosales |
| تیره: | Rosaceae |
| سرده: | Prunus |
| زیرسرده: | Prunus |
| Section: | Prunus |
| گونه: | P. domestica |
| زیرگونه: | P. d. ssp. italica |
| Varietas: | P. d. ssp. italica var. claudiana |
| نام سه‌بخشی | |
| Prunus domestica ssp. italica var. claudiana (Poiret) Gams
| |
| مترادف | |
|
Prunus claudiana Poir. | |
گوجه یا گوجه سبز نام درخت است از تیره‌ی گل سرخیان که میوه‌ی آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته‌ی سخت است. [۱] آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز که از آن ترش تر است. [۲] بر پایهٔ نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند (نیازمند منبع). گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده‌است.
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود. این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش‌ها مصرف می‌شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می‌شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.
ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز
کربوهیدرات ۵۱/۸ گرم، چربی ۸۴/۲ گرم، پروتئین ۶/۱ گرم، فیبر خام ۵/۰ درصد .
با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز ، ۵ درصد ویتامین آ ،۱/۲ درصد ویتامینB۱ ( تیامین ) ، ۹/۱ درصد ویتامین B۲ ( ریبوفلاوین ) ، ۸/۲ درصد نیاسین ، ۱۳ درصد ویتامین C ، ۵/۱ درصد کلسیم ، ۲/۲ درصد فسفر ، ۵ درصد آهن و ۶/۳ پتاسیم مورد نیاز در روز تامین می‌شود.
خواص درمانی
CULPEPES، گیاه شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ‌های درخت گوجه سبز در سرکه می‌تواند در درمان کرم‌های حلقوی موثر باشد. از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده‌است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدی- روده‌ای است.
گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می‌شود، از این رو می‌تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری‌هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد. همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.
مطالعات نشان می‌دهد که این میوه می‌تواند در درمان تومورها موثر باشد. همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک برای افراد مبتلا به نقرس توصیه می‌شود.
 | این یک مقالهٔ خرد تنقلات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |