نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Ali.naghavii(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
قرض الحسنه نوعی قرض است که در آن بهرهای در کار نباشد. در تعریف دیگر عقدی است که به موجب آن بانکها (به عنوان قرضدهنده) مبلغ معینی را طبق ضوابط مقرر در دستورالعمل ذیربط به اشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی (به عنوان قرض گیرنده) به قرض واگذار میکنند.
ساختار حقوقی: مبتنی بر رابطه داین و مدیون
ماهیت حقوقی: از عقود لازمه
کاربردها:
الف) تأمین وسایل و ابزار و سایر امکانات لازم برای ایجاد کار جهت کسانی که فاقد این گونه امکانات باشند.
ب) تأکید بر افزایش تولید با تأکید بر تولیدات کشاورزی، دامی و صنعتی.
ج) رفع احتیاجات ضروری.
محدوده زمانی: در مورد بند الف و ب مدت پنج سال و در خصوص بند ج سه سال.
کارمزد: در کلیه موارد حداکثر چهار درصد
در قرآن
عبارت قرض الحسنه در قرآن وارد شدهاست و در مورد قرضدادن به خداوند است که قرآن آن را در مورد صدقه بهکار بردهاست و منظور از آن قرضی است که چند برابر خود نزد خدا ثواب دارد. اما معنای رایجی که اکنون در آن بهکار بردهمیشود قرض بدون ربا است و در قرآن بهکار نرفتهاست.