نجس

نجس، در اصطلاح فقه اسلامی، به مواردی اطلاق می‌شود که تماس با آن‌ها و آن چه با شرایطی به آنها برخورد کند، نوعی از خباثت -یعنی همان نجاست- را به برخورد کننده منتقل می‌کند که در پی آن احکامی خاصی برای شیء دارای نجاست -که متنجس نامیده می‌شود- به وجود می‌آید. برای مثال با لباس متنجس -به استثنای مواردی- نمی‌توان نماز به جا آورد. البته به وسیله عمل تطهیر که شرایط خاص خود را دارد می‌توان این نجاست و خباثت را از شی زائل نمود؛ خوردن و آشامیدن نجاسات حرام است.

در لغت

راغب اصفهانی در مفردات می‌نویسد که نجاست به معنی هرگونه پلیدی است و در دو گونه است: پلیدی حسی و پلیدی باطنی. طبرسی در تفسیر مجمع‌البیان می‌نویسد: به هرچیزی که سرشت انسان از آن متنفر است نجس گفته می‌شود.

در قرآن

در قرآن در آیهٔ ۲۸ سورهٔ توبه کلمهٔ نجس به کار رفته است: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! حق این است که مشرکان نجس‌اند...»

نجاسات در فقه شیعه

• بول
• غائط
• منی
• مردار
• خون
• سگ
• خوک
• کافر
• خمر
• عرق شتر یا جانور نجاست‌خوار

نجاسات در نزد اهل سنت

• خمر
• بول انسان
• غائط انسان
• منی
• مردار حیوانی که ذبح شرعی نشده باشد.
• سگ
• خوک
• مشرک
• شیر حیوانی که مسلمان از خوردن آن ممنوع گشته باشد.

جستارهای وابسته

• وسواس از دیدگاه منابع اسلامی
• آیین
• اختلال وسواس فکری عملی
• وسواس فکری

منابع

Wikipedia contributors, "Najis," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Najis&oldid=195862290