شوری (سوره)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شوری | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۲ | ||||
| جزء | ۲۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۵۳ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۸۶۰ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۵۲۱ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
برای طعم شوری، طعم را ببینید.
شوری سوره ۴۲ از قرآن است و ۵۳ آیه دارد. این سوره به دلیل آنکه در آیهٔ ۳۸ مسلمانان را دعوت به مشورت در کارها می‌کند به این نام نامیده می‌شود. مشابه دیگر سوره‌های مکی، محتوای این سوره بیشتر پیرامون مبدأ، معاد، و نبوت است. بخش اصلی این سوره پیرامون وحی و چگونگی ارتباط خدا با پیامبران است. مباحث اخلاقی مانند توبه، گذشت، و صبر نیز در این سوره مطرح شده‌اند.[۱]
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ۲۰. دار الکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۴۳سوره شوری، مقدمه
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شوری (سوره) موجود است. |
