توحید (اسلام)

توحید بنیادی‌ترین اصل اعتقادی در اسلام، به معنای یکتا و بی‌مانند دانستن خدا و همچنین بی‌شریک بودن او در خلق جهان هستی است. نخستین جملات محمد در آغاز دعوت مردم به اسلام، حاوی شهادت بر یکتایی خدا و دوری از شرک بوده‌است. توحید همچنین در قرآن و روایات نقل شده از امامان شیعه، مورد توجه قرار گرفته و سورهٔ توحید در همین موضوع است.

توحید در فرهنگ اسلامی در برابر شرک دانسته شده و متکلمان مسلمان، مراتبی برای آن برشمرده‌اند، این مراتب عبارتند از:

• توحید ذاتی به معنای اعتقاد به یگانگی ذات خدا.
• توحید صفاتی به معنای یکی بودن ذات الهی با صفات او.
• توحید افعالی به معنای آنکه خدا نیازی به کمک و یاور ندارد.
• توحید عبادی به معنای آنکه جز خدا کسی سزاوار پرستش نیست.

این موارد، چهار مرتبه در باور به توحید است که اولین مرتبهٔ آن توحید ذاتی و بالاترین مرتبه، توحید مفعولی است.

عالمان سنی، در آثار فراوانی به توحید پرداخته‌اند؛ برخی از این کتاب‌ها به‌طور مستقل دربارهٔ توحید است و برخی دیگر، بخشی دربارهٔ توحید دارند.

(کتاب التوحید حاج صدوق، گوهر مرادعبدالرزاق لاهیجی، الرسائل التوحیدیه علامه نخودکی و توحید محمدرضا مطهری، از این موارد است).

تاریخچه یکتاپرستی از دید قرآن

قرآن انسان را به‌طور ذاتی و از ابتدا یکتاپرست می‌داند:

پس روی خود را با گرایش تمام به حق، به سوی این دین کن، با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته‌است. آفرینش خدای تغییرپذیر نیست. این است همان دین پایدار، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. (روم ۳۰)

اقسام توحید

• توحید ذاتی
• توحید صفاتی
• توحید افعالی
• توحید عبادی
• توحید خالقیت
• توحید در ربوبیت
• توحید مالکیت
• توحید حاکمیت
• توحید در قانون گذاری

توحید ذاتی

طبق گفته کتاب مقدس مسلمانان قرآن و روایات اسلامی، بر یگانگی و بی‌همتایی خدا و تعدد ناپذیری ذات او تأکید شده‌است. از جمله آیات قرآن در این‌باره عبارتند از: خدا گواهی می‌دهد که معبودی جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش گواهی می‌دهند، در حالی که خدا در تمام عالم به عدالت قیام دارد؛ معبودی جز او نیست که هم توانا و هم حکیم است. بر طبق این آیه خدا، فرشتگان و عالمان به‌طور واضح بر توحید شهادت می‌دهند. در آیه ای دیگر آمده‌است: بگو: خدا، یکتا و یگانه است؛ خدای صمد، نه کس را زاده، نه زاییده از کس و برای او هیچ‌گاه شبیه و مانندی نبوده‌است.

توحید خالقیت

از منظر قرآن، توحید و شرک در زندگی انسان نقش اول را برعهده دارد؛ زیرا اعمال و رفتار انسان، جلوه عقیده و اندیشه او است.

توحید در خالقیت بدین معناست که در عالم، آفریدگار و خالقی جز خدا، وجود ندارد و هر موجودی که لباس هستی پوشیده، مخلوق و آفریده اوست. بنابر گفته مسلمانان، علاوه بر قرآن، عقل آدمی نیز بر این توحید گواهی می‌دهد.
قرآن در این باره می‌گوید: «بگو خدا خالق همه چیز است و او است یکتا و پیروز.»

اسلام، توحید در خالقیت را به معنای نفی اصل علیت در نظام هستی نمی‌داند. بر پایه دیدگاه اسلام، وجود علت و نیز علیت اشیا، از مظاهر اراده خدا به‌شمار می‌روند و خداست که به خورشید و ماه گرمی و درخشندگی عنایت کرده‌است و هرگاه بخواهد این ویژگی را از آنها می‌گیرد از این رو آفریدگار یکتا و بی همتاست. قرآن نظام علیت را در عالم تأیید می‌کند: «خدا همان کسی است که بادها را می‌فرستد، تا ابرهایی را به حرکت درآورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد می‌گستراند و متراکم می‌کند.»

توحید در ربوبیت

توحید در ربوبیت، به معنای آن است که تنها خدا در اداره و تدبیر و کارگردانی جهان و انسان مؤثر است. همچنین به معنای کشیدن خط بطلان در هر نوع اندیشه تدبیر مستقل از اذن الهی برای غیر خدا است.

توحید تکوینی

مقصود از توحید تکوینی، کارگردانی جهان آفرینش است، بدین معنا که اداره جهان هستی، همانند ایجاد و احداث آن، فعل خداوند یکتا است. در کارهای بشری تدبیر از احداث، تفکیک‌پذیر است؛ برای مثال فردی کارخانه می‌سازد و دیگری آن را اداره می‌کند؛ ولی در عالم آفرینش، آفریدگار و کارگردان یکی است، و نکته آن، این است تدبیر جهان جدا از آفرینش گری نیست. درواقع این دیدگاه می‌کوشد که خالق و اداره کننده را یکی بگیرد و با تفکیک آن مخالف است.

توحید در تشریع

توحید تشریعی به این معنا است که: «قانون گذاری و تشریع فقط ویژه خدا است.» زیرا کسی که می‌تواند زمام امور زندگی بندگان خدا را به دست گیرد جز خدا نیست. این دیدگاه با توجه به اینکه خدا را دارای وجود و یکتایی می‌داند تصریح می‌کند: «انسان خواهان زندگی اجتماعی است و هر اجتماعی نیازمند قانون است.»

کیفیت یکتاپرستی

آمده‌است گروهی نزد محمد آمدند و از او خواستند خداوند را برای ایشان توصیف نماید. در پاسخ سؤال کنندگان سورهٔ توحید نازل شد:

بگو او خدایی یکتا است (۱) خداوند بی‌نیاز است(۲) نه از کسی زاده شده و نه زاییده (۳)و هیچ همتا و همانندی ندارد (یکتا است)(۴) (توحید)

معنای توحید ذات، این است که خدا یکی است و دومی برای او تصوّر نمی‌شود؛ به بیان دیگر ذات خدا هیچ‌گونه شبیه و مثل و نظیر ندارد؛ و از هر جهت یکتا و بی‌همتا است.

وینسنت کرنل، اسلام پژوه، در شرح مفهوم توحید در اسلام جملات زیر را از علی بن ابی‌طالب نقل می‌کند:

این سخن که خداوند یکی است، بر چهار قسم است: دو قسم از آن چهار قسم بر خداوند جایز نیست، دو قسم در مورد خداوند صحیح است.

اما آن دو قسمی که صحیح نیست، سخن کسی است که با گفتن یک، عدد را در نظر گرفته‌است. این جایز نیست زیرا [خداوند] چیزی که یک بوده و دومی ندارد، در مبحث اعداد وارد نمی‌شود. مگر نمی‌بینی که هر کس بگوید: خداوند یکی از سه نفر است کافر است و [نیز] کسی که بگوید: او یکی از مردم است و قصدش نوعی از جنس باشد در مورد خداوند صحیح نیست. زیرا این شباهت دادن است و پروردگار ما، از این سخن بالاتر است.

اما آن دو قسمی که در مورد او صحیح است، سخن کسی است که می‌گوید: او، یگانه‌ای است که در میان اشیا، شبیهی برای او وجود ندارد. پروردگار ما این چنین است و سخن کسی که می‌گوید: او در معنا و حقیقت یگانه‌است به این معنا که در وجود و در عقل و خیال [هیچ‌کس] تقسیم‌پذیر نیست [قابل درک نیست]. پروردگار ما این چنین است.

اهمیت یکتاپرستی

از دیدگاه قرآن، یکتاپرستی شرط لازم برای بخشیده شدن در روز قیامت است:

مسلماً خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمی‌بخشاید و غیر از آن را برای هر که بخواهد می‌بخشاید، و هر کس به خدا شرک ورزد، به یقین گناهی بزرگ بربافته‌است. (نسا ۴۸)

جستارهای وابسته

• لا اله الا الله
• الله
• یکتاپرستی
• مراتب توحید

منابع

• «معنای توحید ذاتی».
• «مراتب توحید».
• «توحید ذاتی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۸.
• «اقسام توحید».
• «معنای توحید خالقیت».
• «توحید خالقیت».
• «توحید در خالقیت».
• «توحید در ربوبیت».
• «تفاوت توحید ربوبیت و الوهیت».
• «توحید ربوبیت».

کتاب‌شناسی

• الاعتقادات شیخ محمد بن علی بن بابویه القمی (الصدوق)
• التوحید شیخ محمد بن علی بن بابویه القمی (الصدوق)

پیوند به بیرون

• توحید، وبگاه حوزه
• جهانبینی توحیدی و توسعه - از وابستگی به پیوستگی
• «ویکی فقه-توحید ذاتی».
• «ویکی فقه».
• «ویکی پرسش».
• «توحید در ربوبیت».
• «تفاوت توحید ربوبیت و الوهیت».
• «توحید ربوبیت».