نحل در زبان عربی به معنی زنبور عسل است که نام سوره ۱۶ از قرآن است و ۱۲۸ آیه دارد. بخشی از این سوره مکی و بخشی مدنی است. در این سوره بیش از هر بحثی، پیرامون نعمت‌های خدا است و به همین دلیل این سوره نعم (جمع نعمت) نیز نامیده شده‌است. نام مشهور این سوره نحل است به دلیل آنکه به هنگام شمردن نعمت‌های خدا به زبور عسل نیز اشاره کرده‌است. از بحث‌های دیگر سوره به توحید و معاد و احکام اسلامی مانند دعوت به عدل، انفاق، هجرت، جهاد، نهی از منکر و ستم و پیمان‌شکنی و دعوت به شکرگزاری می‌توان اشاره کرد.[۱]
در فضيلت سوره از نبي مكرم اسلام صلي الله عليه و آله وسلم نقل شده: هر كه سوره نحل را قرائت نمايد، خداي بلند مرتبه هر نعمتي را كه به او داده است حساب نكند و اجر او به اندازه كسي است كه بميردو وصيتي از خود به يادگار گذارد و اگر در آن روز بميرد او را چندان ثواب است مانند كسي كه در هنگامه مرگ به بهترين ها وصيت كند. در روايت از امام باقر عليه السلام: هر كس سوره نحل را در هر ماه يک بار بخواند از زيان مالي (قرض) در دنيا و نيز از هفتاد نوع بلا كه سبک ترين آنها ديوانگي و جذام و پيسي باشد ايمن باشد و مسكنش در آخرت در بهشت عدن (محلي در وسط بهشت) باشد.
