شمس (سوره)
![]() | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
شمس | |||||
---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۲۶ | ||||
جزء | ۳۰ | ||||
شمار آیهها | ۱۵ | ||||
شمار واژهها | ۵۷ | ||||
شمار حرفها | ۲۷۵ | ||||
متن سوره | |||||
![]() | |||||
|
|
سوره شمس نود و یکمین سورهٔ قرآن است که در مکه نازل شده و دارای ۱۵ آیه است. کلمه شمس در عربی به معنی خورشید است و بهطور متعدد در قرآن به کار رفته است.
نزول[ویرایش]
بعد از سوره قدر (و به نقل برخی بعد از سوره حج) در سال دوم بعثت در مکه نازل شدهاست.
محتوای سوره[ویرایش]
این سوره در حقیقت سوره تهذیب نفس است. در آغاز سوره به ۱۱ موضوع مهم از عالم خلقت و ذات پاک خداوند برای اثبات این که رستگاری در گرو تهذیب نفس است قسم یاد شده، و بیشترین سوگندهای قرآن را (بطور جمعی) در خود جای دادهاست.
و در پایان به ذکر قوم ثمود، نمونهای از اقوام گردنکش میپردازد. که به خاطر ترک تهذیب نفس و کشتن ناقه ای که خداوند به عنوان معجزه پیامبرشان فرستاده بود، در شقاوت ابدی فرو رفتند و خداوند آنها را به مجازات شدیدی گرفتار کرد.
فضیلت سوره[ویرایش]
- در حدیثی از پیامبر آمدهاست:
هرکس آن را بخواند گوئی به تعداد تمام اشیائی که خورشید و ماه برآنها میتابد در راه خدا صدقه دادهاست.
- جعفر صادق:
هر کس سوره شمس را قرائت کند در روز قیامت تمامی اعضای بدن او و اشیای کنار او به سود او گواهی می دهند و خداوند می فرماید: شهادت شما در مورد بنده ام می پذیرم و به او پاداش می دهم او را تا بهشت همراهی کنید تا هر آنچه که دوست دارد برگزیند نعمت های بهشتی بر او گوارا باشد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیتالله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سورهها(شناخت سورههای قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی