زمر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| زمر | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۵۹ | ||||
| جزء | ۲۳ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۷۵ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۱۱۷۷ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۴۷۴۱ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره زُمَر سوره ۳۹ از قرآن است و ۷۵ آیه دارد. به مانند دیگر سوره‌های مکی، این سوره در مورد اعتقادات پایه‌ای مسلمانان مانند توحید، معاد، اهمیت قرآن، و نبوت محمد سخن می‌گوید. دعوت به یکتاپرستی خالص شاخص‌ترین پیام این سوره است. بخشی از این سوره نیز در مورد توبه است. نام این سوره از آیهٔ ۷۱ و ۷۳ آن گرفته‌شده‌است و نام دیگر آن غُرَف است.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ۱۹. دار الکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۵۹سوره زمر، مقدمه
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زمر موجود است. |
