جاثیه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| جاثیة | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۵ | ||||
| جزء | ۲۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۳۷ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۴۷۵ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۱۶۲ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره جاثیه سوره ۴۵ از قرآن است، ۳۷ آیه دارد، و سوره‌ای مکی است. جاثیه به معنی زانوزده‌است و نام این سوره اشاره به زانوزدگانی در آیه ۲۸ دارد که در روز قیامت به انتظار پاسخگویی به اعمال خود به سر می‌برند. از محتوای آن به بحث‌هایی پیرامون قرآن، توحید، پاسخ به ماده‌باوری، سرنوشت قوم‌های پیشین، و حوادث قیامت می‌توان اشاره کرد. این سوره با اوصاف و نام‌های خدا آغاز شده و با آن‌ها نیز پایان می‌یابد.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ۲۱. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۲۲۳-۲۲۴سوره جاثیه، مقدمه
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جاثیه موجود است. |
