مندائیان
| فارسی | English | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منداییان پیروان یحیای تعمیددهنده و یکی از اقلیت‌های مذهبی ایران، عراق و سوریه هستند. منداییان با نام صابئین نیز شناخته می‌شوند، و آنان را با فرقهٔ مغتسله پیوند داده‌اند؛ در حالی که این مکاتب نحله‌هایی مستقل اما مربوط به هم به‌شمار می‌روند. مغتسله فرقه‌ای مستقل بودند که اساسی‌ترین آیین‌شان غسل تعمید بود. اما منداییان همان‌گونه که گفته شد، پیروِ یحیی بودند که تعمیددهندهٔ مسیح بود.[۲] کیش مندایی در شمار مکتب‌های گنوسی می‌باشد.[۳] در بعضی سنت‌های اسلامی آنان را به اشتباه ستاره‌پرست دانسته‌اند.[۴] اما ایشان خود را پیروان یحیای پیامبر می‌دانند؛ و این حقیقت اصلی است؛ چراکه عده‌ای از ستاره پرستان اهل حران از ترس خلیفه مسلمین که با آنان اتمام حجت کرده بود خود را به دلیل اغماضی که قرآن نسبت به صابئین روا داشته بود صابئی خواندند.[۴][۵] منداییان در کناره‌های رودخانه‌های دجله، فرات و کارون زندگی می‌کنند.[۶] جمعیت آنها را ۷۰ هزار نفر در عراق و ۲۵ هزار نفر در ایران برآورد می‌کنند.[۷] قریب ۷۵۰۰۰ نفر تا سال ۲۰۰۲ در عراق زندگی می‌کردند که پس از جنگ میان آمریکا و عراق بیشتر آنها به اردن و سوریه و نیز کشورهای غربی کوچ کردند.[نیازمند منبع] اصلی‌ترین رکن دینی آنها غسل تعمید در روزهای یکشنبه در آب روان است.[۷] بالاترین ردهٔ روحانیان در میان آنها «گنجور» و پس از آن «تَرمیده» است.[۷] محتویاتواژهشناسی[ویرایش]
مَندا واژه‌ای از زبانِ آرامیِ شرقی به معنی «دانش، آگاهی، و معرفت» است؛ و به یک معنا، برابرنهادِ گنوس است.[۲] واژه مغتسله نیز به معنی مذهب تعمیدیان گاهی بدیشان اطلاق شده‌است و این سوای از تعمیددهنده بودن یحیی آخرین پیامبر مذهب مندایی به دلیل مراسم همیشگی غسل تعمید است که از آداب و آیین‌های منداییان به‌شمار رفته و همچنان نیز می‌رود. گاهی نیز نام منداییان را از ریشه ماد یا مادای که نام سرزمین باستانی شمال غربی ایران بوده دانسته‌اند، اما این نظر میان پژوهشگران بسیار منفرد بوده و از اقبال چندانی برخوردار نیست.[۸] بیشتر همان واژه مندا را که در زبان آرامی برابر عرفان قرار دارد، برای آن فرض نموده‌اند. نام‌های دینی و مقدس منداییان آرامی است و با اندکی تغییر در زبان‌های عبری و عربی نیز همانند است. به عنوان نمونه برای آوردن نام شیث از شیتل و برای نام سام بن نوح از شوم و نیز برای خود نوح از نو استفاده می‌کنند. منداییان را گاهی با صابئین که ذکر آن در قرآن سه بار آمده، یکی فرض کرده‌اند از این رو در خوزستان ایشان به صابئین معروف‌اند که در لفظ محلی صُبّی تلفظ می‌شود.[۹] دین[ویرایش]آنها به خدا و قیامت اعتقاد دارند. برای خود زبان و خط دارند. اهل نماز و روزه هستند. آنها روزانه پنج بار نماز می‌خوانند و دارای کتاب هستند و در قرآن نیز نه تنها به اهل کتاب بودن یحیی اشاره شده بلکه در سه آیه نام صابئین هم‌تراز پیروان ادیان آسمانی قرار گرفته‌است، مانند سوره حج آیهٔ هفده. نام کتاب منداییان «گنزا رباً» یا «گنج آسمانی» ست که به زبان مندایی از تیره سامی و شاخه آرامی شرقی نگاشته شده‌است. در دین منداییان یا همان صابئین مغتسله که در خوزستان به صبی معروف هستند پنداره‌هایی همانند آنچه در جهان‌بینی زرتشت به چشم می‌خورد وجود دارد، مانند اصالت نور و پاکی آن در برابر تاریکی گمراه‌کننده.[نیازمند منبع] آیین مندایی نزدیک‌ترین دین زنده جهان به آیین مانوی است. اساطیر مندایی[۱۰][ویرایش]بنیاد اندیشهٔ مندایی همان ثنویت، یا دو بن‌نگری است. دو گوهرِ روح و مادّه از آغاز آفرینش با هم در ستیزند. اساطیر مندایی بیشتر دربارهٔ اقلیم ازلیِ نور، آفرینش زمین و انسان، و سفر بازگشتِ روح به سرچشمهٔ سرزمینِ نور است. کتاب مقدس منداییان[ویرایش]کتاب مقدس منداییان گنزا ربّا (گنج عظیم) است و به بخش گنزای راست و گنزای چپ تقسیم می‌شود. کتاب‌های شش‌گانه‌ای نیز دارند که عبارتند از: ۱)ادراشا اد یحیی (تعالیم یحیی)؛ ۲)قُلِستا (مجموعهٔ قوانین)؛ ۳)اِنیانی (نمازها و نیایش‌ها)؛ ۴)سیدرا اد نماشتا (کتابِ روانِ آدمی)؛ ۵)اِسفَر مَلوشی (دینی یا نجومی)؛ ۶)سیدرا اد مَصوَتَا (کتاب تعمید).[۳] آداب و سنن[ویرایش] صابئین مندایی، هر سال به مناسبت تولد حضرت آدم در رودخانه کارون به غسل تعمید و دعا و نیایش می‌پردازند.[۱۱] صابئین مندایی روزانه پنج بار نماز به جای می‌آورند. در دین آنها آب روان و جاری قداست و پاکی ویژه‌ای دارد و برای بسیاری از فرایض از آب روان استفاده می‌گردد. ازین رو غالباً صابئین در کنار رودخانه‌های پرآب زندگی می‌کنند. شغل اصلی آنها زرگری و طلافروشی و نقره کاری ست. در زمان ازدواج برای محرم شدن عروس و داماد باید در آب رفته و غسل کنند. غسل سنت پیغمبرشان یحیی‌ست که او خود به یحیای معمدان یا باپتیست معروف بوده‌است. کتاب صابئین بنام گنزاربا یا صحف آدم است که توسط ملکا هیبل زیوا (جبرائیل رسول) بر اولین پیامبر صابئین یعنی آدم نازل شد و ادیان الهی دیگر بعد از دین صابئین به وجود آمدند. در کتاب مقدس صابئین آمده‌است:
پیامبران صابئین آدم، شیتل، نوح، سام و یحیی است. دین صابئین بر پایه توحید و معاد و نبوت است. قبله صابئین رو به شمال است و اعتقاد آنان این است ترازوی عدل الهی در شمال قرار دارد و عرش اعلا در شمال قرار دارد، چون صابئین تمام مراسم دینی خود را رو به شمال انجام می‌دهند و ستاره جدی در شمال قرار دارد این شبه را برای بعضی از محققین ایجاد نموده بود که صابئین ستاره جدی را می‌پرستند.[نیازمند منبع] عالمان دینی[ویرایش]هرکس در دین مندایی بتواند به درجه بالای تعلیمات دینی برسد و بر متون دینی تسلط کامل پیدا کند به مقام گنزورا (شیخ) می‌رسد. یک گنزورا، با معنی لغوی گنج‌دار بر امور دینی منداییان نظارت دارد و هرگز وارد مسایل عمومی منداییان نمی‌شود. گنزورا مقام رهبری بر جامعه مندایی ندارد و هرگز هیچ‌کس در آیین مندایی نمی‌تواند رهبری دینی جامعه را بر عهده بگیرد. دادن عنوان رهبری به یکی از شیوخ مندایی نیز بعد از انقلاب اسلامی صورت گرفت. یک گنزورا باید حلالی باشد تا بتواند به مقام گنزورایی برسد. یعنی هم مادر و هم پدرش باید از خانواده دینی باشند. یک گنزورا امور اصلی آیین مندایی که از آدم بر فرزندانش امر شده برپا و نظارت می‌کند؛ تعمید، ازدواج و مرگ سه رکن اصلی آیین مندایی است که برای اجرای آن به وجود یک گنزورا نیاز است. یک گنزورا باید نمازهای سه‌گانه و دعاهای روزانه را برپا کند، موی سر و صورت خود را از زمان بلوغ نتراشد، اگر هر مندایی به کمکش احتیاج داشت یاری اش کند. مراسم ازدواج و مرگ و تعمید را برای مؤمنان برپا کند و از متون دینی محافظت کند.[۱۲] پیروان امروزی[ویرایش]آنها در جنوب عراق و استان خوزستان ایران بسیار بودند ولی اکنون به تمام دنیا مهاجرت کرده‌اند. از آنجاییکه مندائیان همواره در ایران و عراق مورد تبعیض قرار گرفته[۱۳] و[۱۴]، سال‌های اخیر مهاجرت تعداد کثیری از این اقلیت به کشورهای دیگر را به خود دیده‌است. امروزه مندائیان را در اقصی نقاط جهان همچون سیدنی و سن آنتونیو، تگزاس در شمارش نسبتاً انبوه می‌توان دید.[۱۵] صابئین در ایران[ویرایش]مندایی‌های ایران شماری از اقلیت‌های مذهبی ایران هستند که با جمعیتی بین هفت الی بیست هزار نفر در استان خوزستان به ویژه شهر اهواز سکونت دارند.[۱۶] این اقلیت مذهبی که معتقد به دین مندایی هستند بیشتر به مشاغل طلافروشی و میناکاری مبادرت می‌ورزند. دین مندایی از دین‌های ایرانی با گرایش گنوسی است که پیامبران بنی‌اسرائیلی دارد. پیغمبر اصلی مندائیان ایران یحیای تعمیددهنده می‌باشد. پیشتر جمعیت مندایی‌ها که به صابئین نیز معروف بودند در خوزستان بیشتر بود و حمدالله مستوفی در نزهت القلوب اشاره می‌کند که: خوزستان سرزمینی‌ست که درو قوم صابیان بسیارند.[۱۷] از آنجا که آداب و رسوم دینی مندایی‌ها با غسل در آب روان پیوند دارد این افراد در نزدیکی رودخانه‌های پرآب زندگی می‌کنند. در سال‌های اخیر روند مهاجرت مندایی‌های ایران به خارج از کشور گسترش چشمگیری داشته‌است. اگرچه صابئین در ایران اهل کتاب شناخته شده‌اند[۱۸] اما به دلیل کمی جمعیت و ناشناخته بودن ذکری از آنها در ادیان رسمی ایران نیست. مندائی‌ها را در خوزستان صبی می‌نامند که تحریفی از واژه صابئی است.[۱۹] مرکزیت این گروه مذهبی در شهر اهواز است. سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی، آنها را از اهل کتاب دانسته‌است.[۲۰] یکی از رهبران این دین[چه کسی؟] در ملاقات با سید علی خامنه‌ای خواستار حضور یک نماینده از صابئین در مجلس شورای اسلامی شد که رهبر ایران این مسئله را منوط به حد نصاب رسیدن افراد این دین به عدد ۱۵۰۰۰۰ نفر دانست چرا که قانوناً به ازای هر ۱۵۰۰۰۰ نفر یک نماینده در مجلس می‌تواند حضور داشته باشد.[نیازمند منبع]صابئین در حمایت اردوان اشکانی به خاطر آزار رومیان یا یهودیان از مسکن اولیه‌شان که حدود پالستین (فلسطین امروزی) بوده به مرزهای ایران آورده شدند و برخی در اطراف تیسفون (در عراق کنونی) و برخی در نواحی کرخه و کارون و در شهرهای پارسیان مسکن داده شدند. اینان در شوشتر و دزفول ساکن بودند. در زمان قاجار برخی (از چه گروهی بودند نا مشخص است) مبادرت به آزار اینان داشتند که امیرکبیر به نجات اینان همت گماشت. امروزه اینان در سوسنگرد، دزفول، اهواز و آبادان زندگی می‌کنند و به صورت سنتی بیشتر مذهب خود را پنهان می‌دارند. آیین ایشان پیوستگی خاصی با آب دارد. برای نمونه مراسم ازدواج ایشان در کنارآب کارون برگزار می‌شود. نزد خوزستانیان قدیم ایشان به امانتداری و صداقت ضرب‌المثل بوده‌اند. زبان ایشان ترکیبی از عربی و زبان آرامی است . ایشان الفبایی مخصوص به خود دارند که برخی از نوشتارهای خود را به ان می‌نویسند. کار اینان بیشتر حکاکی ظروف طلا و نقره بوده‌است و امروزه نیز بسیاری به زرگری مشغولند. معمولاً ایشان (بویژه مسن ترها) با ریشی بلند و مرتب، سبیلی بلند که روی ریش می‌آید و نیز عمامه کوچک سفید قابل شناختن هستند. تقویم مندائی[ویرایش]تقویم مندایی براساس هبوط (تولد) حضرت آدم نوشته شده‌است و منداییان سال کبیسه ندارند چراکه براین اعتقادند که خداوند همه چیز را براساس گردش وتکرارخلق نموده و به همین اساس سال‌های مندایی باید گردش کنند تا این دوران حفظ شود ویک روزهم به عقب یا جلو تغییر نکند. یک سال مندائی ۳۶۵ روزاست. هر ماه مندائیان ۳۰ روز است که در مجموع می‌شود ۳۶۰ و ۵ روز، پنجه که جزء ایام ۱۲ ماه به‌شمار نمی‌آیند (به علت مقدس بودن این ۵ روز). روز تعطیل رسمی منداییان در طول هفته یکشنبه است. عناوین ماه‌های مندایی: دولا، نونا، امرا، تورا، صلعی، سرطانا، آریا، شمبلتا، قینا، ارقوا، هیطا و گدیا است. جستارهای وابسته[ویرایش]پانویس[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
Mandaeans (Arabic: ٱلصَّابِئَة ٱلْمَنْدَائِيُّون, romanized: aṣ-Ṣābiʾah al-Mandāʾiyūn) are an ethnoreligious group native to the alluvial plain of southern Mesopotamia and are followers of Mandaeism, a monotheistic Gnostic religion. They were probably the first to practice baptism and are the last surviving Gnostics from antiquity.[15] The Mandaeans were originally native speakers of Mandaic, a Semitic language that evolved from Eastern Middle Aramaic, before many switched to colloquial Iraqi Arabic and Modern Persian. Mandaic is mainly preserved as a liturgical language. In the aftermath of the Iraq War of 2003, the Mandaean community of Iraq, which used to number 60,000–70,000 persons, collapsed; most of the community relocated to nearby Iran, Syria and Jordan, or formed diaspora communities beyond the Middle East. The other community of Iranian Mandaeans has also been dwindling as a result of religious persecution over that decade.[4] ContentsHistoryOriginThere are several indications of the ultimate origin of the Mandaeans. Early religious concepts and terminologies recur in the Dead Sea Scrolls, and Yardena (Jordan) has been the name of every baptismal water in Mandaeism.[16] The Mandaic language is a dialect of southeastern Aramaic and is closely related to the language of the Babylonian Talmud. They formally refer to themselves as Nasurai (Nasoraeans). A priest holds the title of Rabbi[17] and a place of worship is called a Mashkhanna.[18] According to Mandaean sources such as the Haran Gawaita, the Nasurai inhabited the areas around Jerusalem and the River Jordan in the 1st century CE. There is archaeological evidence that attests to the Mandaean presence in pre-Islamic Iraq.[19][20] Some scholars, including Kurt Rudolph, connect the early Mandaeans with the Jewish sect of the Nasoraeans.[20] It appears that Mani, the founder of Manichaeism, was partly influenced by the Mandaeans. Early Persian periodsA number of ancient Aramaic inscriptions dating back to the 2nd century CE were uncovered in Elymais. Although the letters appear quite similar to the Mandaean ones, it is doubtful whether the inhabitants of Elymais were Mandaeans.[21] Under Parthian and early Sasanian rule, foreign religions were tolerated. The situation changed by the ascension of Bahram I in 273, who under the influence of the zealous Zoroastrian high priest Kartir persecuted all non-Zoroastrian religions. It is thought that this persecution encouraged the consolidation of Mandaean religious literature.[21] The persecutions instigated by Kartir seems to temporarily erase Mandaeans from recorded history. Traces of their presence can still however be found in the so-called Mandaean magical bowls and lead strips which were produced from the 3rd to the 7th centuries.[22] Islamic CaliphatesThe Mandaeans re-appear at the beginning of the Muslim conquest of Mesopotamia, when their "head of the people" Anush son of Danqa appears before Muslim authorities showing them a copy of the Ginza Rabba, the Mandaean holy book, and proclaiming the chief Mandaean prophet to be John the Baptist, who is also mentioned in the Quran. The connection with the Quranic Sabians provided them acknowledgement as People of the Book, a legal minority religion within the Muslim Empire. They appear to have flourished during the early Islamic period, as attested by the voluminous expansion of Mandaic literature and canons. Tib near Wasit is particularly noted as an important scribal centre.[22] Yaqut al-Hamawi describes Tib as a town inhabited by Nabatean (i.e. Aramaic speaking) Sabians who consider themselves to be descendants of Seth son of Adam.[22] The status of the Mandaeans became an issue for the Abbasid al-Qahir Billah. To avoid further investigation by the authorities, the Mandaeans paid a bribe of 50,000 dinars and were left alone. It appears that the Mandaeans were even exempt from paying the Jizya, otherwise imposed upon non-Muslims.[22] Late Persian and Ottoman periodsEarly contact with Europeans came about in the mid-16th century, when Portuguese missionaries encountered Mandaeans in Southern Iraq and controversially designated them "Christians of St. John". In the next centuries Europeans became more acquainted with the Mandaeans and their religion.[22] The Mandaeans suffered persecution under the Qajar rule in the 1780s. The dwindling community was threatened with complete annihilation, when a cholera epidemic broke out in Shushtar and half of its inhabitants died. The entire Mandaean priesthood perished and Mandeism was restored due only to the efforts of few learned men such as Yahia Bihram.[23] Another danger threatened the community in 1870, when the local governor of Shushtar massacred the Mandaeans against the will of the Shah.[23] As a result of these events the Mandaeans retired to the more inaccessible Central Marshes of Iraq. Modern Iraq and IranFollowing the First World War, the Mandaeans were still largely living in rural areas in the lower parts of British protected Iraq and Iran. Owing to the rise of Arab nationalism, Mandaeans were Arabised at an accelerated rate, especially during the 1950s and '60s. The Mandaeans were also forced to abandon their stands on the cutting of hair and forced military service, which are strictly prohibited in Mandaenism.[24] The 2003 Iraq War brought more troubles to the Mandaeans, as the security situation deteriorated. Many members of the Mandaean community, who were known as goldsmiths, were targeted by criminal gangs for ransoms. The rise of Islamic Extremism forced thousands to flee the country, after they were given the choice of conversion or death.[25] It is estimated that around 90% of Iraqi Mandaeans were either killed or have fled after the American-led invasion.[25] The Mandaeans of Iran lived chiefly in Ahvaz, Iranian Khuzestan, but have moved as a result of the Iran–Iraq War to other cities such as Tehran, Karaj and Shiraz. The Mandaeans, who were traditionally considered as People of the Book (members of a protected religion under Islamic rule) lost this status after the Islamic Revolution. Local authorities in Iranian Islamic Republic are known to encourage harassment and persecution of the Mandaeans. However, despite this, Iranian Mandaeans still maintain successful businesses and factories in areas such as Ahwaz. In April 1996, the cause of the Mandaeans' religious status in the Islamic Republic was raised. The parliament came to the conclusion that "Sabaeans" were included in the protected status of People of the Book alongside Christians, Jews and Zoroastrians and specified that, from a legal viewpoint, there is no prohibition against Muslims associating with Mandaeans, who are often regarded as being the Sabaeans mentioned explicitly in the Quran. That same year, Ayatollah Sajjadi of Al-Zahra University in Qom posed three questions regarding the Mandaeans' beliefs and seemed satisfied with the answers. These rulings however, did not lead to Mandaeans regaining their more officially recognized status as People of the Book.[26] PopulationMandaeans in IraqPre-Iraq War, The Iraqi Mandaean community was centered in Baghdad. The Mandeans originate, however, from southern Iraq in cities like Nasiriyah. Many also live across the border in Southwestern Iran in the cities of Ahvaz and Khorramshahr.[27] Mandaean emigration from Iraq began during Saddam Hussein's rule, but accelerated greatly after the American-led invasion and subsequent occupation.[28] Since the invasion Mandaeans, like other Iraqi ethno-religious minorities (such as Assyrians, Armenians, Yazidi, Roma and Shabaks), have been subjected to violence, including murders, kidnappings, rapes, evictions, and forced conversions.[28][29] Mandaeans, like many other Iraqis, have also been targeted for kidnapping since many worked as goldsmiths.[28] Mandaeism is pacifistic and forbids its adherents from carrying weapons.[28][30] Many Iraqi Mandaeans have fled the country in the face of this violence, and the Mandaean community in Iraq faces extinction.[31][32] Out of the over 60,000 Mandaeans in Iraq in the early 1990s, fewer than 5,000 to 10,000 remain there; as of early 2007, more than 80% of Iraqi Mandaeans were refugees in Syria and Jordan as a result of the Iraq War. [33] Iranian MandaeansThe number of Iranian Mandaeans is a matter of dispute. In 2009, there were an estimated 5,000 and 10,000 Mandaeans in Iran, according to the Associated Press.[4] Alarabiya has put the number of Iranian Mandaeans as high as 60,000 in 2011.[34] Until the Iranian Revolution, Mandaeans were mainly concentrated in the Khuzestan province, where the community used to coexist with the local Arab population. They were mainly employed as goldsmiths, passing their skills from generation to generation.[34] After the fall of the shah, its members faced increased religious discrimination, and many sought a new home in Europe and the Americas. In Iran, the Gozinesh Law (passed in 1985) has the effect of prohibiting Mandaeans from fully participating in civil life. This law and other gozinesh provisions make access to employment, education, and a range of other areas conditional upon a rigorous ideological screening, the principal prerequisite for which is devotion to the tenets of Islam.[35] These laws are regularly applied to discriminate against religious and ethnic groups that are not officially recognized, such as the Mandaeans, Ahl-e Haq, and Baha'i.[36] In 2002 the US State Department granted Iranian Mandaeans protective refugee status; since then roughly 1,000 have emigrated to the US,[4] now residing in cities such as San Antonio, Texas.[37] On the other hand, the Mandaean community in Iran has increased over the last decade, because of the exodus from Iraq of the main Mandaean community, which used to be 60,000–70,000 strong. Other countries in the Middle EastFollowing the Iraq War, the Mandaean community dispersed throughout the Middle East. Living as refugees the Mandaeans in Jordan number 49 families,[1] while in Syria there are as many as 1,250 families.[1] DiasporaThere are small Mandaean diaspora populations in Sweden (c. 7,000), Australia (6,906 in 2016),[38] the US (c. 2,500), the UK (c. 1,000), and Canada.[31][39][40][41][42][43] Sweden became a popular destination because a Mandaean community existed there before the war and the Swedish government has a liberal asylum policy toward Iraqis. Of the 7000 Mandaeans in Sweden, 1,500 live in Södertälje.[39][44] The scattered nature of the Mandaean diaspora has raised fears among Mandaeans for the religion's survival. Mandaeism has no provision for conversion, and the religious status of Mandaeans who marry outside the faith and their children is disputed.[4][29] The status of the Mandaeans has prompted a number of American intellectuals and civil rights activists to call upon the U.S. government to extend refugee status to the community. In 2007, The New York Times ran an op-ed piece in which Swarthmore professor Nathaniel Deutsch called for the Bush administration to take immediate action to preserve the community.[33] Iraqi Mandaeans were given refugee status by the US State Department in 2007. Since then more than 2500 have entered the US, many settling in Worcester, Massachusetts.[4][45] On the 15th of September 2018 the first ever purpose-built Beth Manda in Europe was consecrated in Dalby, Scania, Sweden named Beth Manda Yardna.[46][47] ReligionMandaeans are a closed ethno-religious community, practicing Mandaeism, which is a monotheistic Gnostic religion[48]:4[49]:4 (Aramaic manda means "knowledge," as does Greek gnosis) with a strongly dualistic worldview. Its adherents revere Adam, Abel, Seth, Enosh, Noah, Shem, Aram and especially John the Baptist.[50][51] The Mandaeans group existence into two main categories: light and dark. They have a dualistic view of life, that encompasses both good and evil; all good is thought to have come from the World of Light (i.e. lightworld) and all evil from the World of Darkness. In relation to the body–mind dualism coined by Descartes, Mandaeans consider the body, and all material, worldly things, to have come from the Dark, while the soul (sometimes referred to as the mind) is a product of the lightworld. Mandaeans believe the World of Light is ruled by a heavenly being, known by many names, such as “Life,” “Lord of Greatness,” “Great Mind,” or “King of Light”.[52] This being is so great, vast, and incomprehensible that no words can fully depict how awesome Life is. It is believed that an innumerable number of beings, manifested from the light, surround Life and perform cultic acts of worship to praise and honor this great being. They inhabit worlds separate from the lightworld and are commonly referred to as emanations from the First Life; their names include Second, Third, and Fourth Life (i.e. Yōšamin, Abathur, and Ptahil).[52] The Lord of Darkness (Krun) is the ruler of the World of Darkness formed from dark waters representing chaos.[52][53] A main defender of the darkworld is a giant monster, or dragon, with the name “Ur;” an evil, female ruler also inhabits the darkworld, known as “Ruha”.[52] The Mandaeans believe these malevolent rulers created demonic offspring who consider themselves the owners of the Seven (planets) and Twelve (Zodiac signs).[52] According to Mandaean beliefs, the world is a mixture of light and dark created by the demiurge (Ptahil) with help from dark powers, such as Ruha, the Seven, and the Twelve.[52] Adam's body (i.e. believed to be the first human created by God in Christian tradition) was fashioned by these dark beings; however, his “soul” (or mind) was a direct creation from the Light. Therefore, many Mandaeans believe the human soul is capable of salvation because it originates from the lightworld. The soul, sometimes referred to as the “inner Adam” or “hidden Adam,” is in dire need of being rescued from the Dark, so it may ascend into the heavenly realm of the lightworld.[52] Baptisms are a central theme in Mandaeanism, believed to be necessary for the redemption of the soul. Mandaeans do not perform a single baptism, as in religions such as Christianity; rather, they view baptisms as a ritualistic act capable of bringing the soul closer to salvation.[54] Therefore, Mandaeans get baptized repeatedly during their lives. John the Baptizer is a key figure for the Mandaeans; they consider him to have been a Mandaean (2015). John is referred to as their greatest and final teacher. LanguageSee alsoReferences
Bibliography
External links
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
