نیایشگاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بوسیدن دیواره یک نیایشگاه توسط مردم عادی

نیایشگاه جایگاهی برای نیایش، گردهم‌آیی و پرستش در آئین خداباوران است.

ریشه واژه[ویرایش]

در زبان عربی به پرستش‌گاه، «معبد» (جمع مکسر عربی معابد) می‌گویند که از ریشه «عبد» و «عبادت» است. واژه هم‌سنگ برای «عبادت» در زبان پارسی واژه «پرستش» است که هنگامی که بخواهد جایگاهی را نشان دهد با «گاه» هم‌راه می‌شود و «پرستش‌گاه» را نتیجه می‌دهد.[۱]

آیین مهر[ویرایش]

مهرابه به پرستش‌گاه‌های مهرپرستان گفته می‌شود. «میترائیسم» در دوران پیش از زرتشت بنیان نهاده شده‌بود.[۲]

زرتشتیان[ویرایش]

آتش‌کده نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی زرتشتیان است. در آتش‌کده، «آتش» عنصری مقدس است و هم‌واره نیایش‌های دینی در برابر آن انجام می‌گیرد.

بقایای آتشکده کرکویه در سیستان.

یهودیت[ویرایش]

کنیسه نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی یهودیان است.

مسیحیت[ویرایش]

کلیسا نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی مسیحیان است.

اسلام[ویرایش]

مسجد نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی مسلمانان است.

در ایران، حکومت جمهوری اسلامی به اعضای اقلیت اهل سنت ایران، اجازه داشتن مساجد در «شهرهای بزرگ»، برای انجام مراسم مذهبی و نمازهای جمعه و اعیاد مذهبی را نمی‌دهد.[۳] هم‌چنین در عربستان سعودی ساخت هرگونه عبادت‌گاهی به غیر از مسجد ممنوع است.[۴]

بهائیت[ویرایش]

بهاءالله بنیانگذار دین بهائی به پیروانش دستور می‌دهد[۵] که در هر شهری ساختمانی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند ساخته شود و در آن به ذکر پروردگار پردازند. به این بناها «مشرق‌الاذکار» گفته می‌شود.

آئین هندو[ویرایش]

مندیر (به هندی: मन्दिर)، نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی باورمندان به آئین هندو است.

بوداگرایی[ویرایش]

ویهارا یا معابد بودایی، نیایش‌گاه و محل گردهم‌آیی باورمندان به آئین بودیسم است.

منابع[ویرایش]

  1. ۲. فرهنگ فارسی عمید گردآوری حسن عمید جلد یکم رویه (صفحه) ۱۸ جلد سوم رویه‌های ۱۹۸۹- ۲۲۴۳ - ۲۲۷۰ چاپ چاپخانه سپهر تهران
  2. Mithraism. In Encyclopædia Britannica. Retrieved June 28, 2008, from Encyclopædia Britannica Online
  3. اعتراض مولوی عبد الحمید به جلوگیری از برگزاری نماز عید اهل سنت، بی‌بی‌سی فارسی
  4. جنجال بر سر فتوای مفتی سعودی درباره دعوت به تخریب کلیساها، رادیو فردا
  5. کتاب اقدس آیه ۶۷