حجرالاسود
مختصات: ۲۱°۲۵′۲۱.۰۲″ شمالی ۳۹°۴۹′۳۴.۵۸″ شرقی / ۲۱.۴۲۲۵۰۵۶° شمالی ۳۹.۸۲۶۲۷۲۲° شرقی
حَجَرالاَسود، (به عربی: حجر أسود، به‌معنای سنگ سیاه) (به انگلیسی: Black Stone)، سنگی است سیاه‌رنگ که بر دیوار پایه کعبه از اماکن مقدس اسلامی در شهر مکه نصب شده‌است. حَجَرالاَسود سنگ شکسته‌ای است به قطر حدود ۵۰ سانتیمتر که امروزه تکه‌های آن با یک بَست نقره‌ای به هم نگه داشته شده‌است.همچنین طواف به دور کعبه از این سنگ آغاز می گردد[نیازمند منبع]
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
در دوران پیش از اسلام، در جای جای جزیرة العرب پرستشگاه‌هایی ساده قرار داشت که قبایل عرب بت‌های خود را در آن می‌گذاشتند و در آن جا برای عبادت جمع می‌شدند. در هر یک از این پرستشگاه‌ها سنگی مقدّس جاسازی شده بود که رابط بین زمین و آسمان بود. معروف‌ترین این پرستشگاه‌ها کعبه‌ی مکه بود و "حجر الأسود" یا سنگ سیاه، سنگ مقدّس آن بود. به جز آن، پرستشگاهی در شهر "غَیمان" در یمن قرار داشت و "حجر الأحمر" یا سنگ سرخ، سنگ مقدّس آن بود. و نیز کعبه‌ی شهر العَبلات در جنوب مکه، که "حجر الأبیض" یا سنگ سفید سنگ مقدّس آن بود.[۱]
پس از اسلام باقی این پرستشگاه‌ها تخریب شدند و تنها یکی از آن‌ها، کعبه‌ی مکه، باقی ماند. [۲]
در سال ۳۱۷ هجری قرمطیان به مکه هجوم بردند و حجر الاسود را نیز به سرزمین خود، احساء بحرین بردند و آن سنگ مدت بیست و دو سال در یک خانه نصب بود تا اینکه در سال ۳۳۹ در زمان حکومت مطیع لله عباسی با وساطت ابوعلی علوی، سنگ سیاه را که اکنون شکسته بود به مکه منتقل کرده و آنگاه به جایگاه خود نصب نمودند.[نیازمند منبع]
دیدگاه‌های مختلف[ویرایش]
دید شیعیان[ویرایش]
در باور مسلمانان شیعه این سنگ از بهشت آمده‌است (روایتی از امام محمد باقر) و ابراهیم نبی و پسرش اسماعیل آن را یافتند و در ساختن کعبه از آن استفاده کردند.[نیازمند منبع]
دیدگاه‌های علمی دربارهٔ منشأ حجرالاسود[ویرایش]
جنس این سنگ منشأ بحث‌های فراوانی گردیده‌است. تا کنون جنس این سنگ از بازالت، آگاتا، شیشه طبیعی و یا قطعه‌ای از یک شهاب آسمانی معرفی گردیده‌است.[۳] از مهمترین ویژگی‌های این سنگ شناور ماندن آن بر روی آب است که احتمال شهاب سنگ بودن آنرا افزایش می‌دهد. در سال ۱۹۸۰ الیزابت تامسون از دانشگاه کپنهاگ نظریه‌ای را مبنی بر اینکه سنگ از محلی به نام وبر در عمان به مکه حمل شده‌است، مطرح نمود. این منطقه محل برخورد یک شهاب سنگ به زمین در حدود ۶۰۰۰ سال پیش تشخیص داده شده‌است. اخیراً این نظریه به وسیله پژوهشگران موزه تاریخ طبیعی بریتانیا مورد شک قرار گرفته‌است.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ Grunebaum, G. E. von (1970). Classical Islam: A History 600 A.D.–1258 A.D. Aldine Publishing Company. p. 24.
- ↑ حجازی، یاسین، قاف: بازخوانی زندگی آخرین پیامبر از سه متن کهن فارسی، شهرستان ادب
- ↑ Burke, John G. (1991). Cosmic Debris: Meteorites in History. University of California Press. pp. 221–223. ISBN 978-0-520-07396-8.
- ↑ Grady, Monica M. ; Graham, A.L. (2000). Grady, Monica M.. ed. Catalogue of meteorites: with special reference to those represented in the collection of the Natural History Museum, London. 1. Cambridge University Press. p. 263. ISBN 978-0-521-66303-8.
- المعارف و المعاریف، ج ۲، ص ۶۹۳؛ وسائل الشیعه، ج ۹، ص ۴۰۲؛
- تاریخ تحلیلی اسلام، شهیدی، ص ۴۰.
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- برگرفته از دانشنامه رشد.
- ویکی پدیای عربی.
