حجرالاسود
مختصات: ۲۱°۲۵′۲۱.۰۲″ شمالی ۳۹°۴۹′۳۴.۵۸″ شرقی / ۲۱.۴۲۲۵۰۵۶° شمالی ۳۹.۸۲۶۲۷۲۲° شرقی
حَجَرالاَسود، (به عربی: حجر أسود، به‌معنای سنگ سیاه)، سنگی است سیاه‌رنگ که بر دیوار پایه کعبه از اماکن مقدس اسلامی در مکه نصب شده‌است. حَجَرالاَسود سنگ شکسته‌ای است به قطر حدود ۵۰ سانتیمتر که امروزه تکه‌های آن با یک بَست نقره‌ای به هم نگه داشته شده‌است.
پرستش شهابسنگها در دوران پیش از اسلام در عربستان رواج داشته و تاریخدانان غیرمسلمان این رسم را بازمانده از آن دوران می‌دانند.
حاجیان هنگام طواف کعبه آن سنگ را لمس کرده و می‌بوسند. در نظر ایشان این کار شگون دارد (خوب است ).
محتویات
دیدگاه مسلمانان نسبت به این سنگ[ویرایش]
دید شیعیان[ویرایش]
در باور مسلمانان این سنگ از بهشت آمده‌است (روایتی از امام باقر) و ابراهیم و پسرش اسماعیل آن را یافتند و در ساختن کعبه از آن استفاده کردند.
در سال ۳۱۷ هجری قرمطیان به مکه هجوم بردند و حجر الاسود را نیز به سرزمین خود، احساء بحرین بردند و آن سنگ مدت بیست و دو سال در یک خانه نصب بود تا اینکه در سال ۳۳۹ در زمان حکومت مطیع لله عباسی با وساطت ابوعلی علوی، سنگ سیاه را که اکنون شکسته بود به مکه منتقل کرده و آنگاه به جایگاه خود نصب نمودند.
دیدگاه‌های علمی درباره منشا حجرالاسود[ویرایش]
جنس این سنگ منشا بحث‌های فراوانی گردیده‌است. تا کنون جنس این سنگ از بازالت، آگاتا، شیشه طبیعی و یا قطعه‌ای از یک شهاب آسمانی معرفی گردیده‌است.[۱] از مهمترین ویژگی‌های این سنگ شناور ماندن آن بر روی آب است که احتمال شهاب سنگ بودن آنرا افزایش می‌دهد. در سال ۱۹۸۰ الیزابت تامسون از دانشگاه کپنهاگ نظریه‌ای را مبنی بر اینکه سنگ از محلی به نام وبر در عمان به مکه حمل شده‌است، مطرح نمود. این منطقه محل برخورد یک شهاب سنگ به زمین در حدود ۶۰۰۰ سال پیش تشخیص داده شده‌است. اخیراً این نظریه به وسیله پژوهشگران موزه تاریخ طبیعی بریتانیا مورد شک قرار گرفته‌است.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ Burke, John G. (1991). Cosmic Debris: Meteorites in History. University of California Press. pp. 221–223. ISBN 978-0-520-07396-8.
- ↑ Grady, Monica M.; Graham, A.L. (2000). Grady, Monica M.. ed. Catalogue of meteorites: with special reference to those represented in the collection of the Natural History Museum, London. 1. Cambridge University Press. p. 263. ISBN 978-0-521-66303-8.
- المعارف و المعاریف، ج ۲، ص ۶۹۳؛ وسائل الشیعه، ج ۹، ص ۴۰۲؛
- تاریخ تحلیلی اسلام، شهیدی، ص ۴۰.
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- برگرفته از دانشنامه رشد.
