کنعان (منطقه)
کنعان (منطقه) | |
|---|---|
region | |
.jpg) موقعیت کنعان (منطقه) در نقشه | |
| مختصات: | |
| Polities and peoples | |
| زبان‌ها | |
.jpg)
کنعان منطقه‌ای باستانی در جنوب سوریه در زبان‌های سامی kn’n، در منطقهٔ آلالاخ ki-in-a-nim، در زبان اکدی ki-na-aḫ-num ،در آشوری ki-na-aḫ-ḫi، در زبان هوری ki-na-a-aḫ-ḫi، در زبان فنیقی Kenaʻ ،در زبان یونانی باستان Χαναάν Chanaán، در عبری כְּנַעַן (Kena’an) و درعربی کنعان نامیده شده‌است که حدوداً از دویست سال پیش از میلاد به منطقهٔ فلسطین تعمیم داده‌است و امروزه فلسطین، اسرائیل، لبنان، اردن و سوریه بخشی از آن را در خاک خود دارند. این منطقه در دورهٔ عمارنه در پایان عصر برنز اهمیت ویژه‌ای داشته چرا که محل پیوند روابط امپراتوری‌های باستانی مصر، هیتی و آشور بوده‌است. نام این منطقه در نوشته‌های مربوط به هزارهٔ چهارم پیش از میلاد آمده‌است و بعدها در نامه‌های عمارنه به صورت کیناحو (Kinaḫḫu) ذکر می‌شود. این در حالی است که منابع پادشاهی نوین مصر به عملیات نظامی متعدد در کا-نا-نا (Ka-na-na) اشاره می‌کنند.[۱] در متون مصر باستان کاربرد منطقهٔ کنعان معمولاً اشاره به منطقهٔ راهزنان و دزدان و در قالب کابرد معانی منفی و اشاره به «منطقه راهزنان» دارد. ریشه‌شناسی کلمهٔ کنعان یعنی واژهٔ کن در زبان‌های آرامی، عبری و عربی به معانی خمشدگان، شکست‌خوردگان و فراریان اطلاق می‌شود.[۲]
این سرزمین قبل از به وجود آمدن بنی‌اسرائیل در پادشاهی نوین مصر بوده و در زمان یعقوب یوسف پادشاهی نوین مصر
ریشه[ویرایش]
معنای دقیق نام کنعان نامشخص است. بر اساس تحقیقات موثق باستان‌شناس شهیر آلمانی Dietz-Otto Edzard در متن‌های مصر باستان نام کنعان اغلب به همراه واژگانی با بار منفی همچون «دزد» و «کنعانیان» آمده که اشاره به ساکنان آشوب‌گر منطقه داشته‌است. این مورد می‌تواند اشاره به معنای «سرزمین‌های پایین» از واژهٔ سامی کن به معنای «پایین بودن، متواضع، سرکوب شده» داشته باشد که در تضاد با واژهٔ آرامی است که به معنای «سرزمین‌های بلند» است. ریشۀ آن در عبری کن ن (כנען) می‌باشد . یونانی زبانان نام فنیقی را بر کنعانیان نهادند.[۳]
تاریخ[ویرایش]
پیش از کوچ كردن اسرائیلیان (بنی اسرائیل) و درآمیختن آن‌ها با ساکنان بومی، کنعان سکونت‌گاه عموری‌ها، عبریان و قبیله‌های آرامی، هوری‌ها، کنعانیان، و قبیله‌های صحرانشین سامی‌نژاد بود.[۴] در شمال، در کرانه‌های لبنان و سوریه، شهرهای فینیقی حضور داشتند. زبان کنعانی زیرشاخه‌ای از زبان‌های شمال‌غربی سامی است.
در هزارهٔ دوم پیش از میلاد، بیشتر بخش‌های سرزمین کنعان زیر نظر فرمانروایی مصر بود. طبق نوشته‌های مصریان سدهٔ ۱۲اُم پیش از میلاد، بعدها کنترل سوریه و فلسطین از دستان آن‌ها خارج شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ Redford, Donald B. (۱۹۹۳)، Egypt, Canaan, and Israel in Ancient Times، Princeton University Press، شابک ۰۶۹۱۰۳۶۰۶۳
- ↑ Dietz-Otto Edzard، Reallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen ArchäologieReallexikon der Assyriologie und vorderasiatischen Archäologie، پنجم، De Gruyter, Berlin، ص. ۳۵۲، شابک ۳-۱۱-۰۰۷۱۹۲-۴
- ↑ Henry Baker Tristram. «Bible Places: The Topography of the Holy Land». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۲.
- ↑ Hazor, W. Horowitz, A. Shaffer (۱۹۹۲)، An Administrative Tablet from Hazor: A Preliminary Edition، (۴۲) Israel Exploration Journal، ص. ۲۱–۲۳
پیوند به پیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کنعان (منطقه) موجود است. |
- اطلاعات بیشتر درباره کنعان در دانشنامه کاتولیک
- canaanite.org، تارنمایی دربارهٔ تاریخ کنعان و زبان کنعانی