نقد دین
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
| بخشی از مجموعه مقاله‌های |
| بی‌دینی |
|---|
 |
| بی‌دینی |
| بیخدایی |
| ندانم‌گرایی |
| طبیعت‌گرایی |
| مردمان |
| کتاب‌ها |
| سازمان‌ها |
| بخشی از مجموعه مقاله‌های |
| نقد دین |
|---|
| دین‌ها |
| اشخاص مذهبی |
| متون |
| منتقدان |
| خشونت |
| موضوع‌های دیگر |
نقد دین انتقاد، از مفاهیم، آموزه‌ها، صحت و/یا اعمال دین، به علاوه دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعیِ مرتبط با آنهاست.[۱]
نقد دین، تاریخ دیرینه دارد و حداقل، به قرن ۵ پیش از میلاد در یونان باستان با دیاگوراس "بی‌خدای" ملوس، و قرن ۱ پیش از میلاد در رم باستان با De rerum natura نوشته تیتوس لوکرتیوس کاروس برمی‌گردد. و تا بیخدایی نو با نویسندگانی چون سم هریس، دنیل دنت، ریچارد داوکینز، ویکتور استنجر و کریستوفر هیچنز اسبق ادامه دارد. یا به شکل متفاوت، نقد دینی توسط منتقدان ادبی چون هارولد بلوم به عنوان نوعی تبادل نظر دینی که سکولار است ولی ذاتاً ضددین نیست استفاده شده‌است. نقد دین موضوع پیچیده‌ایست؛ زیرا تعاریف و مفاهیم مختلفی از دین در زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف است. با وجود رده‌های متنوعی از دین، چون: یکتاپرستی، چندخدایی، همه‌خدایی و انواع مختلف برخی ادیان، مثل یهودیت، مسیحیت، اسلام، تائوئیسم، بودیسم و بسیاری دیگر، همیشه معلوم نیست که نقد به کدام جریان، نشانه رفته است و تا چه میزان به ادیان دیگر، قابل تعمیم است. ناقدین دین معمولاً دین را از تاریخ‌گذشته، خطرناک برای شخص و جامعه، مانعی برای پیشرفت علم، منبع اعمال و رسوم غیراخلاقی و مضر و ابزاری سیاسی جهت کنترل اجتماع می‌دانند.[۲]
محتویات
تاریخ[ویرایش]
نقد مفاهیم دینی[ویرایش]
همچنین ببینید ایمان و عقلانیت برخی انتقادات به ادیان توحیدی:
- بعضی اوقات باورهای این ادیان با دانش تناقض دارد.
- انجام بعضی رفتارهای غیر عقلانی.(مانند ممنوعیت پوشیدن پوشاکی که در آن از چندین جنس یا گونه الیاف استفاده شده در عهد عتیق یا همچنین تنبیه کودکانی که پدرومادر گنهکار دارند. )
- تضاد درونی در وحی‌ها ( یعنی اختلاف سخنان در کتاب مقدس میان چهار انجیل عهد جدید )
ادعاهای متناقض تنها دین الهی[ویرایش]
همچنین ببینید: برهان وحی‌های متناقض
عدم پیوستگی[ویرایش]
با نگرش به چگونگی پیدایش و افول ادیان و اعتقادهای گوناگون شاهد فراموش شدن ادیان زیادی بودیم مانند : شبتای زوی،اساطیر اسکاندیناوی،اساطیر یونانی و اساطیر روم که برهانی بر عدم امتداد خط و مش ابدی ادیان است و به خاطر شرایط خاص اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی هر دوره تاریخی دارای پیروان خاص خود بودند. [۳]
توضیح منشا به عنوان غیرالهی[ویرایش]
ساخته اجتماع[ویرایش]
روایات برای راحتی و معنی‌بخشی[ویرایش]
افیون توده[ویرایش]
ویروس مغز[ویرایش]
هذیان و بیماری روانی[ویرایش]
بقیه، امثال سم هریس، دین را با بیماری روانی مقایسه می‌کنند، و می گویند دین "اجازه می دهد موجودات انسان در غیر این صورت عادی، قادر باشند میوه‌های ثمره‌های دیوانگی را برداشت کنند و آن‌ها را مقدس بشمارند."[۴]
همچنین مطالعات روان‌شناسی ای روی پدیده عرفان، و پیوندهای بین جنبه‌های آشفته‌کننده تجربیات عرفانی خاص و ارتباط هایشان با آزارهای دوران کودکی وجود دارد.[۵][۶][۷]
مرحله نابالغ پیشرفت اجماعی[ویرایش]
ضررها به فرد[ویرایش]
شست‌وشوی مغزی کودکان[ویرایش]
ازدواج با کودکان[ویرایش]
مراقبت ناکافی پزشکی[ویرایش]
سندروم اورشلیم[ویرایش]
موضوعات مرتبط با جنسیت[ویرایش]
سنگسار و قتل‌های ناموسی[ویرایش]
قربانی کردن خون[ویرایش]
ضررها به جامعه[ویرایش]
جنگ‌های مقدس و تروریسم مذهبی[ویرایش]
سرکوب پیشرفت علمی[ویرایش]
سرکوب هنر و ادبیات[ویرایش]
اخلاقیات[ویرایش]
رفتار با هم‌جنسگراها[ویرایش]
نژادپرستی[ویرایش]
رفتار با زنان[ویرایش]
شکار ساحره[ویرایش]
خشونت با حیوانات[ویرایش]
اهداف فاسد رهبران[ویرایش]
رهبران فاسد یا غیراخلاقی[ویرایش]
سلطه‌گری دینی[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
|
نقد ادیان خاص |
منتقدان قابل توجه دین |
منابع[ویرایش]
- ↑ Beckford, James A. (2003). Social Theory and Religion. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-77431-4.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Criticism of religion». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۱ مارس ۲۰۱۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «Criticism of religion».
- ↑ Harris, Sam (2005). The End of Faith. W.W. Norton. p. 73. ISBN 978-0-393-03515-5.
- ↑ The Psychology of Mysticism". The Primal page
- ↑ Mysticism and Psychopathology". The Primal page.
- ↑ Atlas, Jerrold (2003). "Medieval Mystics' Lives As Self-Medication for Childhood Abuse".
