ذن

نماد ذن

ذن شکلی از نشستن است که تاکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف نگری به ماهیت اشیا جانداران و... به وسیله تجربه مستقیم دارد. این مکتب که البته امروزه از شکل امروزی خود در آمده و حتی به رزم های ایرانی کونگ فو توآ و کانگ فو توآ-21 راه پیدا کرده معمولاً تعالیم خود را به صورت‌هایی از مقایسه ی تناقضات دو چیز می آموزد که این دقیقاً چیزی شبیه کاریست که در آیین یین و یان صورت میپذیرد.

ذن را می‌توان مراقبه‌ای ( مدتیشنی ) ناظر بر چهار لایه شرح داد:

1. لایه نخست شاهد بودن بر محیط اطراف شامل صداها، بوها، نورها واحساس سرما وگرما است و نشستن یا خوابیدن و آرام گرفتن از محیط پیرامون
2. لایه دوم ناظر بودن بر ذهن است و آرام کردن ذهن و دور کردن پریشانی ها. به این معنی که افکار واندیشه‌ها ستیز نکنیم، از آنها نگریزیم، آنهارا نام گذاری نکنیم (زشت/زیبا) .
3. لایه سوم جسم است که بر تک تک نقاط بدن و وانهادگی و آرامش آنها ناظر باشیم بدین معنی که هر بخش را یا از سر تا پایین یا از پایین تا سر یک به یک عضلات را منقبض و آزاد میکنیم.
4. لایه چهارم تنفس است که طی آن ریتم وآهنگ طبیعی تنفس را شاهد خواهیم بود به دین صورت 4 ثانیه نفس کشیدن 4 ثانیه حبس 4 ثانیه دم 4 ثانیه خلثی.

منابع

• Wikipedia contributors, "Zen," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Zen&oldid=110907202 (accessed February 26, 2007).