نِبوکَدنِصَّر نام چند تن از پادشاهان بابل است که شهرتی افسانه‌ای برهم زده‌اند. این نام بیشتر به نبوکدنَصَرِ دوم فرزند نبوپلسر اشاره دارد. کسی که اولین حمله به هیکل سلیمانِ یهودیان در اورشلیم و نابودی آن و اسارت قوم یهود به او نسبت داده می‌شود. همچنین گفته می‌شود دانیال نبی هم‌دورهٔ وی بوده‌است.
در نوشته‌های پهلوی، به صورت «بخت خسرو» آمده‌است.[۱]
این کلمه به صورت بخت‌النّصر صحیح نیست؛ که بخت‌نصّر کلمه‌ای عربی نیست، و بخت (در اصل بُوخَت) در عبری به معنای فرزند یا بنده است، و نَصَّر نام بت و صنمی است؛ و طبق نظر برخی منابع اسلامی دلیل این نام‌گذاری آن است که او را در نوزادی نزد بتی یافتند و پدرش را نمی‌شناختند، از این رو او را به آن بت منسوب کردند.[۲] برخی هم معتقدند که این نام در اصلِ بابلی، با تلفظ «نبوکودوری اوصَّر Nabu - Kudurri - Ussur» متشکل از سه بخش «نبو: الهه حکمت بابلی»، «کودورو: جانشین یامرز» و «اوصّر: حمایت کن» است.[۳] این نام در زبان فارسی و عربی به صورت برگردان آوایی «نبوکدنزر» هم آمده‌است. نام او در منابع به شکل‌های زیر نیز آمده‌است: نبوکد نصّر، نبوکد ناصر، نبودکد نزر[و]، نبوکذ نصّر، نِبُوخَذنِصَّر، نبوخدنصر، نبوخدناصر، نبوخدراصر(Nebuchadrezzer)، بوخت نرسی و بخت‌نسر.[۴]
نام این پادشاه به عناوین مختلف ذکر شده‌است. هرودوت او را لابینت و در قانون نجومی بطلمیوس نابونید آورده شده‌است؛ که اصطلاح اخیر همان نابوناعید پادشاه بابل در زمان کیاکسار پادشاه ماد است.
.svg){kind=small}
