حوا
حَوّا (در عبری: חַוָּה به معنی زنده یا زندگی) بر پایه اساطیر سامی دومین زن و سومین انسان آفریده شده توسط خداوند می‌باشد. آدم همسر او است.
در روایات تورات و تلمود خدا وی را از دنده آدم آفرید. بر اساس عهد عتیق؛ چون حوا نخست از میوه درخت معرفت نیک و بد خورد، بین نسل او و مار (ابلیس) دشمنی ابدی به وجود آمد، دچار درد زایمان گردید و شوهرش بر وی تسلط ابدی یافت.[۱] در ادیان ابراهیمی حوا و آدم فرزندانی به نام‌های هابیل، قابیل، اقلیما، لوذا، شیث، یافث و … داشتند.
فریب خوردن آدم و حوا هم در قرآن و هم در کتاب مقدس ذکر شده‌است. در عهد عتیق، مار که از زیرکترین حیوانات بود به فریب دادن آدم و حوا می‌پردازد؛ بنابراین آدم از حوا فریب نخورد بلکه هر دو از مار فریب خوردند؛ ولی در قرآن «ابلیس» به فریب دادن آدم و حوا می‌پردازد. البته طبق گزارش کتاب مقدس مار ابتدا حوا را فریب می‌دهد.[۲]
اسطوره‌شناسان، تیامات در اساطیر سومری را ریشه حوا می‌دانند.[۳]
در روایاتی لیلیت نخستین زن آفریدهٔ خدا بود که همسر آدم نیز شد.[۴]
باید توجه نمود که حوا همان حوای میتوکندریایی نیست که در مبحث تکامل انسان به عنوان جدیدترین نیای مشترک تمام انسان‌های امروزی از طرف مادری شناخته می‌شود.
آرامگاه[ویرایش]
ابن مجاور بنای اولین آرامگاه بر قبر حوا را که در جده عربستان بوده، به ایرانیان نسبت داده و از نابودی آن در سده هفتم قمری سخن گفته‌است. در سال ۱۳۴۴ قمری با تسلط حکومت منتسب به وهابی‌ها بر جده، این آرامگاه ویران می‌شود.[۵]
پانویس[ویرایش]
- ↑ (سِفر پیدایش ۱۵:۳)
- ↑ ایراندوست، محمدحسین، عقاید و آراء مشترک ادیان الهی، قم، چاپ اول، 1396، ص60-59
- ↑ «آپسو و تیامات اساطیر سومری اصل آدم و حوای تورات و یمه و یمی اوستا و وداها هستند». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۰۸.
- ↑ «آکادمی فانتزی، محتوا، «اسطورهٔ لیلیث»؛ علی‌رضا قسمتی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۰۸.
- ↑ آرامگاه حضرت حواء کجاست؟/عکس وبگاه جوان و تاریخ
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴-۳۳۱-۰۶۸-X
- آکادمی فانتزی، «اسطورهٔ لیلیث»؛ علی‌رضا قسمتی
- آپسو و تیامات اساطیر سومری اصل آدم و حوای تورات و یمه و یمی اوستا و وداها هستند، اخبار روز
