اصحاب کهف
.jpg)
اصحاب کهف (به فارسی: یاران غار) عده‌ای مسیحی بودند که در دوران حکمرانی یکی از حکمرانان محلی روم باستان به نام دقیانوس، در شهری به نام افسوس که در ترکیه امروزی واقع بوده، زندگی می‌کردند و همگی جز یکی از آنان که یک چوپان به همراه سگش بود از اشراف‌زادگان و درباریان بودند و دین خود را مخفی نگاه می‌داشتند.
اینان سرانجام از ظلم حاکم روزگار به ستوه آمده بر اساس الهامی که از خداوند دریافت نمودند، «پس هنگامی که از خدایان دروغین دوری جستید به غار پناهنده شوید تا پروردگارتان رحمتش را بر شما بگستراند». چون به غار رسیدند. به خواب عمیقی رفتند و در آنجا سیصد و نه سال (طبق نص صریح قرآن در سوره کهف) خواب بودند؛ پس از این مدت که بیدار شدند گمان بردند که چند ساعتی بیش نخوابیده‌اند. هنگامی که وارد شهر شُدند همه چیز را دیگرگون یافتند.
روایتی موجود است که اصحاب کهف پس از بیداری به شهر می‌روند و می‌بینند همه چیز عوض شده‌است. بعد از جست وجو در شهر دوباره به غار بازمی‌گردند وهمگی با هم به عبادت می‌پردازند و هنگام عبادت همگی با هم می‌میرند
باستانشناسی و جغرافیای تاریخی[ویرایش]
برخی باستانشناسان، محل غار اصحاب کهف را در میان دو روستای رقیم و ابوعلند واقع در هفت کیلومتری امان پایتخت اردن دانسته‌اند،[۱] که بر فراز آن نیز مسجدی ساخته شده‌است. برخی نیز آن را در دمشق پایتخت سوریه دانسته‌اند.[۲] برخی دیگر نیز محل آن را غار افسس در ایونیه ترکیه دانسته‌اند.[۳]
داستان‌های مشابه در دیگر ادیان[ویرایش]
داستان مشابهی در کتاب مقدس هندوان وجود دارد که در آن ایندرا برای ریاضت در زمانی که آسورها سراسر دنیا را گرفته بودند به میان گل نیلوفر آبی رفت. این داستان در منابع ایرانی به داستان زروان برگردان شده‌است و در منابع ترکی به افسانه کورموستا یا هورموزدا تعبیر شده‌است.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- مردان آنجلس (سریال تلویزیونی بر اساس این داستان)
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اصحاب کهف موجود است. |
