اصحاب صفه

اصحاب صُفّه گروهی از مهاجرین و از یاران محمد پیامبر اسلام بودند که پس از هجرت به مدینه، به‌خاطر ازدست‌دادن یا رهاکردن خانه و اموال و جایگاه خود در مکه، با پذیرش فقر به عبادت و تعلیم و تعلم و جهاد روی آوردند. و چون خانه نداشتند پیامبر اسلام آنان را در قسمت شمالی مسجد پیامبر و در محلی مسقف و بزرگ و ظاهراً ایوان‌مانند اسکان داد و به‌همین‌دلیل به اصحاب صفّه معروف شدند. پیامبر از اصحاب صفه بسیار حمایت می‌کرد و مقرری روزانه از درآمد عمومی بیت المال برای آن‌ها مقرر داشته روزانه به آن‌ها می دادند.

تعداد آنان چهارصد نفر بوده‌است.

برخی از اصحاب صفه

برخی از صحابهٔ معروف محمد از این گروه بودند مانند ابوذر غفاری، سلمان، بلال بن رباح، وائله بن اسقع و ابوهریره.

منابع

• ابوطالبی، حمید. «اصحاب صفه». سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. نهم، اشتب–البیره. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۹. شابک ‎ISBN ۹۶۴-۷۰۲۵-۰۳-۳.